Táe mongodeaga mita inta mobijaksana mita tatua in notubag, ‘Diá motaau! sin dika bo diá doman tugat kon inami bo kon i monimu. Maníka bo bayádon in moiko potaḷui kon i monia inta mopopotaḷui in ḷana.’
Sin kinotaauan bidon monimu kon moiko in sinobut bidon nongkon kobobiag monimu inta diá in mangaḻenea, sin tuabí in pinopoponag in mogoguyang monimu. Pinoguboḻi kon i monimu tua in deemanbí barang inta mogogu-goguyaat ná saḷaka andeka buḷawan,
Sia in tobatú intau inta ain noposarakan in awak-Nea sin pinotobut kon dosa mita in bayongan intau. Tua in moponiata kon wakutu inta ain sinantú i Allah, ibogon-Nea in bayongan intau in posaḷamaton.
Bo ki Haman in nongonguman kon ambungangaḷ kon i monia bo nopoontong in kaoyúonannea, kobayong in adínea ḷoḷaki, ḷoḻitúan pomomarentaan inta inogoi i datu, bo pangkatnea inta moḷantu-ḷantud nongkon bayongan in pogawai ibanea.
Mayat in noiukatdon magí-mako naonda bo apat kon tudu in butá; naonda bo gandum inta ain iratab bodongka sinaḷáan bo diádon sinipun bui. Tuata in koyow i Tuhan inta musti potaauku.”
‘Kita tanaaya in nooyúondon,’ guman monia. ‘Kita in nountung! Diábí tobatúmai in motaau moponapud kon kita in nokouḻí kon kaoyúonan tatua takin aid diá mojujur.’