3 Юнус шу ан Пәрвәрдигарниң сөзигә бенаән, Нинәвигә барди. Нинәви алаһидә чоң бир шәһәр болуп, уни арилап чиқишқа үч күн кетәтти.
Әтиси сәһәрдә Ибраһим ешәкни егәрләп, Исһақ билән икки чакирини елип, көйдүрмә қурванлиққа ишлитидиған отунларни тәйярлап, Худа көрсәткән җайға қарап маңди.
Раһилә: «Мән һәдәм билән қаттиқ күрәш қилип, ахири уни йәңдим», деди. Шуңа балиниң исмини Нафтали дәп қойди.
Йенимда ялғуз Луқа қалди. Маркусни өзәң билән биллә елип кәл. У хизмәтлиримдә маңа ярдәмчи болиду.
Пәрвәрдигар мундақ деди: — Сән Нинәви дегән бүйүк шәһәргә дәрһал берип, у шәһәрдикиләргә уларниң үстидин чиқарған һөкүмүмни җакала, чүнки уларниң қилған яманлиқлири Маңа йетип кәлди!
Мән ақ-қарини пәриқләндүрәлмәйдиған бир йүз жигирмә миң адими вә нурғун һайванлири бар Нинәвидәк чоң шәһәргә ич ағритмай тураламдим? — деди.