6 Наоми Моабта турған вақтида, Пәрвәрдигарниң Өз хәлқигә бәхит ата қилип, мол һосул бәргәнлигини аңлап, жутиға қайтмақчи болиду.
Ақсақаллар униң сөзлиригә ишәнди. Улар Пәрвәрдигарниң өзлиригә көңүл бөлгәнлигини вә зулум ичидики һаятиға нәзәр салғанлиғини аңлиған һаман, башлирини егип Худаға сәҗдә қилишти.
Сән берип исраилларниң ақсақаллирини жиғип, уларға: «Пәрвәрдигар, йәни силәрниң әҗдатлириңлар Ибраһим, Исһақ вә Яқуплар етиқат қилип кәлгән Худа маңа көрүнди. У мениң силәргә: ‹ Мән мисирлиқларниң силәргә қандақ муамилә қиливатқанлиғини көрдүм.
силәрни вә балилириңларни йәр билән йәксән қилиду, һәтта бир тал һул тешиниму җайида қалдурмайду. Чүнки Худа силәргә шапаәт қилған пурсәтни пәриқ етәлмидиңлар, — деди.
«Пәрвәрдигар, йәни исраиллар етиқат қилип кәлгән Худаға мәдһийиләр ейтилсун! Чүнки У шапаәт қилип, хәлқини қутқузди.
Күндилик йемәклигимизни бәргәйсән.
Йүсүп қериндашлириға йәнә: — Худа силәргә ғәмхорлуқ қилип, силәрни у йәргә елип кәткән вақитта, мениң җәсидимни биллә елип кетишкә мениң алдимда қәсәм қилиңлар! — деди.
Йүсүпкә бәхит тиләп, мундақ дуа қилди: «Бовилирим Ибраһим билән Исһақ йеқин әгәшкән Худа Бу икки нәврәмни бәхитлик қилғай. Мени бүгүнгичә йетәкләп кәлгән Худа Уларға бәхит ата қилғай.
Андин у Худаға қәсәм қилип: — Әгәр Сән маңа яр болуп, сәпиримдә мени қоғдап, маңа йемәк-ичмәк, кийим-кечәк йәткүзүп берип,
Пәрвәрдигар Өзи вәдә қилғандәк, Сарәгә бәхит ата қилди.
Әйса Мәсиһкә ишәнмәйдиғанлар алдида есил пәзиләт билән яшаңлар. Мошундақ қилғанда, гәрчә улар силәрни яман адәм дәп төһмәт қилсиму, лекин силәрниң яхши әмәлиятиңларни көрүп, Рәббимиз Әйса қайта кәлгән күни Худани улуқлайду.
Шуңа йемәк-ичмәк вә кийим-кечигимиз толуқ болсила, рази болушимиз керәк.
Кейин Маһлон вә Килйонларму вапат болуп, Наоми пәрзәнтсиз һәм тул болуп қалиду.
У икки келини билән туруватқан маканидин кетип, Йәһуда зиминиға қарап кетиватқанда