11 Андин асмандин Худаниң: «Сән Мениң сөйүмлүк Оғлум, Мән Сәндин хурсәнмән!» дегән авази аңланди.
Шу чағда бир парчә булут пәйда болуп, уларни қаплавалди. Булуттин Худаниң: «Бу Мениң сөйүмлүк Оғлум. Униң сөзигә қулақ селиңлар!» дегән авази кәлди.
Андин асмандин Худаниң: «Бу Мениң сөйүмлүк Оғлум, Мән Униңдин хурсәнмән!» дегән авази аңланди.
У бизни шәйтанниң зулум-зәхмитидин қутулдуруп, сөйүмлүк Оғлиниң Падишалиғиға елип кирди.
лекин роһий җәһәттин Униң Худа Оғли екәнлиги Униң өлүмдин тирилдүрүлүши арқилиқ зор қудрәт билән испатланған.
Чүнки Худа дуниядики инсанларни шу қәдәр сөйдики, Өзиниң бирдин-бир ялғуз Оғлиға ишәнгән һәр бир киши һалак болмай, мәңгүлүк һаятқа еришиши үчүн, Уни қурван болушқа әвәтип бәрди.
Мени әвәткән Атам Өзиму Мән үчүн гувачидур. Силәр һеч қачан Униң авазини аңлимидиңлар, қияпитини көрмидиңлар.
Һазир расттинла бу вақиәни өз көзүм билән көргәнлигим үчүн, Униң һәқиқәтән Худа Оғли екәнлигигә гувалиқ беримән.
Туюқсиз булуттин Худаниң авази аңлинип: — Бу Мениң Оғлум, Мениң таллиғиним. Униң сөзигә қулақ селиңлар! — деди.
Петрусниң гепи түгимәйла, парлақ бир булут уларни қаплавалди. Булуттин Худаниң: «Бу Мениң сөйүмлүк Оғлум. Мән Униңдин хурсәнмән. Униң сөзигә қулақ селиңлар!» дегән авази аңланди.
Ишинимиз вә билимизки, Сиз Худа әвәткән Муқәддәссиз!
«Мана Мениң таллиған Хизмәткарим, Дилим сөйгән йеқиним, Униңдин хурсәнмән! Роһумни ата қилимән Униңға; У адаләтни җакалайду пүткүл хәлиқләргә.
У судин чиқипла, асманниң ечилип, Муқәддәс Роһниң кәптәр һалитидә асмандин чүшүп, Өз үстигә қонуватқанлиғини көрди.
Муқәддәс Роһ кәптәр һалитидә асмандин чүшүп, Униң үстигә қонди. Андин асмандин Худаниң: «Сән Мениң сөйүмлүк Оғлум, Мән Сәндин хурсәнмән!» дегән авази аңланди.