15 Үнүмлүк топиға чүшкән уруқлар болса, Худаниң сөзини аңлайдиған, уларни пак вә чин дилида чиң сақлайдиған, һосул бәргичә сәвир қилидиған кишиләрдур.
Худаниң ирадиси бойичә иш қилип, Униң вәдә қилғанлириға муйәссәр болуш үчүн, сәвир қилишиңларға тоғра келиду.
Шуниңға охшаш, яхши адәм қәлбидики яхшилиғидин яхшилиқ чиқириду. Яман адәм қәлбидики яманлиғидин яманлиқ чиқириду. Чүнки көңүлдә немә болса, еғиздин шу чиқиду.
Худаниң әмирлиригә әмәл қилсақ, у чағда Худани тонуғанлиғимизни биләләймиз.
Шундақ болғанда, Рәббимизниң ирадисигә мунасип яшап, һәр җәһәттин Уни хурсән қилалайсиләр һәм һаятиңларда һәр бир яхши ишта мевә берип, Худани техиму чоңқур тонуп йетәләйсиләр.
Хуш Хәвәр силәргә йәткәндә, силәр Худаниң меһир-шәпқитини һәқиқий тонуп йәттиңлар. Ушбу Хуш Хәвәр араңларда биринчи күндин тартип мевә берип, өз тәсирини көрсәткинидәк, һазирму дунияниң нурғун җайлирида шундақ қилмақта.
Һәзрити Әйса шагиртлириға йәнә мундақ деди: — Мени сөйсәңлар, әмирлиримгә әмәл қилисиләр.
— Худаниң сөзини аңлап, униңға бойсунидиған киши униңдинму бәхитлик! — деди һәзрити Әйса.
Әйса Мәсиһ арқилиқ һаятиңлар йәнә һәққанийлиқ мевиси билән толуп, Худаға шан-шәрәп вә мәдһийиләр елип келисиләр.
Худди шуниңдәк, қериндашлирим, силәр Әйса Мәсиһниң қурван болуши билән Тәврат қануниға нисбәтән өлдүңлар. Силәр һазир башқа биригә бағландиңлар, йәни өлүмдин тирилгән Әйса Мәсиһкә мәнсүп болдуңлар. Буниң билән силәр Худаниң хизмитидә болуп, Униңға шан-шәрәп кәлтүрәләйсиләр.
Бирақ һазир силәр гунаниң қуллуғидин әркин қилинип, Худаниң хизмәткарлири болдуңлар. Бу һаятиңларға пайдилиқ болуп, силәрни пак яшашқа йетәкләйду. Әң ахирида силәр мәңгүлүк һаятқа еришисиләр.
Әгәр әмирлиримгә әмәл қилсаңлар, худди Мән Атамниң әмирлиригә әмәл қилған вә һемишәм Униң меһир-муһәббитидә болғинимдәк, силәрму һемишәм Мениң меһир-муһәббитимдә болисиләр.
Лекин ахирғичә бәрдашлиқ бәргәнләр җәзмән қутқузулиду.
Шуңа һәқиқәттин жирақлишип кәтмәслигимиз үчүн, аңлиған һәқиқәттә техиму чиң турушимиз керәк.
Силәр Әйса Мәсиһкә ишинип, Худаниң меһир-шәпқити арқилиқ қутқузулдуңлар. Бу силәрниң әҗриңлардин кәлгән әмәс, бәлки Худадин кәлгән илтипаттур.
Ишәнгүчиниң хәтнә қилинған яки қилинмиғанлиғи муһим әмәс, әң муһими униң Худаниң әмирлиригә әмәл қилишидур.
Ичимдә, йәни гунакар тәбиитимдә яхшилиқниң йоқлуғини билимән, чүнки яхшилиқ қилиш нийитим бар болсиму, қабилийитим йоқ.
Һемишәм сәвирчанлиқ билән яхши әмәлләрни қилип, Худадин шан-шәрәп, һөрмәт-еһтирам вә өзиниң мәңгүлүк моҗутлуғини издигәнләргә У мәңгүлүк һаят бериду.
Шуңа һәр қандақ синақларға бәрдашлиқ берип, чидамлиғиңларни йетилдүрүңлар. Шундақ қилсаңлар, Худаниң күткинидәк ишәнчидә пишқан, кам-котисиз адәмләрдин болисиләр.
Тикәнликкә чүшкән уруқларға кәлсәк, улар шундақ кишиләргә тәмсил қилинғанки, улар Худаниң сөзлирини аңлисиму, узун өтмәй көңлигә бу дунияниң әндишә, байлиқ вә һалавәтлириниң езиқтурушлири киривелип, Худаниң сөзини боғуветидудә, улар һосулсиз қалиду.
Һәзрити Әйса шагиртлириға йәнә: — Чирақни йеқип, уни бирәр нәрсә билән йепип қойидиған яки каривәтниң астиға йошуруп қойидиған киши йоқ, әлвәттә. Әксичә өйгә киргәнләр ениқ көрәлисун дәп, уни җәзмән чирақданниң үстигә қойиду.
Бирақ биз техи әмәлиятқа айланмиғанға үмүт бағлиған екәнмиз, уни сәвирчанлиқ билән күтимиз.