12 бир йезиға киргинидә, Униң алдиға мохо кесилигә гириптар болған он адәм кәлди. Улар напак болғачқа, йеқин кәлмәй жирақта тохтап:
Бир қетим һәзрити Әйса мәлум бир шәһәргә барғандин кейин, пүтүн бәдинини мохо қаплап кәткән бир киши Уни көрүпла Униң айиғиға жиқилип: — Тәхсир, әгәр халисиңиз, мени кесилимдин сақайтип пак қилғайсиз! — дәп ялвурди.
Бирақ һелиқи баҗгир башқилардин нери һалда ибадәтханиниң бир булуңида туруп, бешини көтирип асманға қарашқиму җүръәт қилалмай, мәйүсләнгән һалда мәйдисигә уруп: «Әй Худайим, мән гунакар. Маңа рәһим қилғайсән», дәпту.
Андин Пәрвәрдигар: — Қолуңни йәнә қойнуңға сал, — деди. У қолини қойниға селип чиқириведи, қоли әслигә келип, бәдининиң башқа җайлириға охшаш һаләткә кәлгән еди.