16 һәм уларға мундақ бир тәмсилни сөзләп бәрди: — Бир байниң йери мол һосул берипту.
Шундақтиму У Өзиниң моҗутлуғини һемишәм испатлап кәлгән. У һемишәм һәммимизгә шапаәт қилип, ямғурни өз вақтида яғдуруп мол һосул беғишлап, рисқимизни берип, қәлбимизни хошаллиққа чөмдүрди. Шундақ әмәсму?
Шундақ қилғанда, асмандики Атаңлар Худаниң һәқиқий пәрзәнтлиридин болалайсиләр. Чүнки Худа қуяш нурини яхшиларғиму, яманларғиму чүшириду. Ямғурниму адаләтликләргиму, адаләтсизләргиму яғдуриду.
Бәзилири болса үнүмлүк топиға чүшүпту. Уларниң бәзилири йүз һәссә, бәзилири атмиш һәссә, йәнә бәзилири оттуз һәссә һосул берипту.
Кейин У көпчиликкә: — Һәр хил ачкөзлүктин пәхәс болуңлар вә сақлиниңлар. Чүнки киши һәр қанчә бай болуп кәтсиму, униң һаяти мал-мүлкиниң көплүгигә бағлиқ әмәс, — деди
У көңлидә: «Бунчивала һосулни қойидиған йерим йоқ. Қандақ қилишим керәк?