18 Һәзрити Әйса уларға: — Шундақ! Шәйтанниң асмандин чақмақтәк тез чүшкәнлигини көрдүм.
Бәшинчи периштә канийини чалғанда, асмандин йәргә чүшүп кәткән бир юлтузни көрдүм. Теги йоқ һаңға баридиған йолниң ачқучи униңға берилди.
Улар ахирқи замандики соал-сорақниң чоқум болидиғанлиғиға қайил болиду, чүнки Худа бу дунияниң һөкүмдари болған шәйтанни сораққа тартти.
Бу дуния әнди сораққа тартилиду. Бу дунияниң һөкүмдари — шәйтанму әнди ағдурулиду.
Лекин гуна қиливеридиған киши шәйтанға мәнсүптур, чүнки шәйтан әзәлдин тартип гуна қилип кәлмәктә. Худа Оғли Әйса Мәсиһниң дунияға келиштики мәхсити шәйтанниң ишлирини йоқ қилиштур.
Пәрзәнтләрниң тени гөш билән қанниң гәвдиси болғачқа, Әйса Мәсиһму шу пәрзәнтләрниңкигә охшаш гәвдидә болди. Бундақ қилиштики мәхсәт, У Өз өлүми арқилиқ өлүм һоқуқини тутқан шәйтанниң күчини бекар қилип,
Периштә әҗдиһани, йәни иблис яки шәйтан дейилгән һелиқи қедимий иланни тутуп, миң жиллиқ кишәнлиди.
— Йоқал, шәйтан! Тәвратта: «Рәббиңлар болған Худағила ибадәт қилиңлар, пәқәт Униңғила хизмәт қилиңлар!» дейилгән, — деди һәзрити Әйса җававән.