3 Худа халиса, биз шундақ қилимиз.
Бу қетим силәрни йол үстидила көрүп өтүп кетишни халимаймән. Худа буйриса, силәр билән узунирақ вақит биллә болимән.
Павлус у йәрдин кетиш вақтида уларға: — Худа буйриса, силәрниң йениңларға йәнә келимән, — деди, андин Әфәстин кемә билән йолға чиқти.
Лекин Худа буйриса, йеқинда чоқум йениңларға баримән. У чағда бу һакавурларниң немини сөзләйдиғанлиғини әмәс, бәлки уларда Муқәддәс Роһниң күч-қудритиниң зади бар яки йоқлуғини көрүп бақимән.
Шуниң үчүн «Худа буйриса, өлмисәкла, уни қилимиз, буни қилимиз», дәңлар.
Шундақ қилсаңлар, Худа буйриса, шат-хорамлиқ билән йениңларға берип, силәр билән биллә арам алалаймән.
Бәзи адәмләрни товва қилдуруп, қайтидин Худа йолиға башлаш мүмкин әмәс. Чүнки улар бир чағларда Худаниң нури билән йорутулған, Худаниң илтипатидин һөзүрләнгән, Муқәддәс Роһқа ортақ болған,