17 һәм Йерусалимдики мәндин илгири әлчи болғанларниң йениғиму бармай, удул Әрәпстанға атландим, кейин Дәмәшқ шәһиригә қайтип кәлдим.
Үч жилдин кейин әлчи Петрус билән көрүшүш үчүн Йерусалимға бардим вә униң йенида он бәш күн турдум.
Дәмәшқ шәһиридики йәһудий ибадәтханилириға тонуштуруш хетини йезип беришни тәләп қилди. Шундақ қилип, Саул Дәмәшқтики йәһудийларниң ярдимини елип, һәзрити Әйсаниң йолида маңған әр-аялларни тутқун қилип, уларни Йерусалимға сорақ қилишқа елип кәлмәкчи болди.
Саул орнидин туруп, көзлирини ечип қариди, лекин һеч нәрсини көрәлмиди. Һәмралири униң қолидин йетиләп Дәмәшққә елип кирди.
Дәмәшқтә һәзрити Әйсаға ишинидиған Һанания исимлиқ бири бар еди. Униңға бир көрүнүш кәлди. Рәббимиз Әйса уни: — Һанания! — дәп чақирди. — Әй Рәббим, мана мән, — дәп җавап бәрди у.
Тамақ йегәндин кейин җисманий қувитиму әслигә кәлди. Саул Дәмәшқтики мәсиһийләрниң йенида бир нәччә күн турди вә