14 Чүнки һәммә нәрсини ашкарилайдиғини нурдур. Шуңа мундақ дейилиду: «Ойған, әй ухлаватқан инсан, Тирил роһий өлүмдин. Әйса Мәсиһ саңа нур чачар!»
Шуниң үчүн Әйса Мәсиһкә ишәнмигәнләрдәк ухлап ятмайли. Әксичә сәгәк вә һошияр болайли.
Чүнки дунияни яратқанда «Нур қараңғулуқтин чақнисун», дәп әмир қилған Худа бизниң Өзиниң Әйса Мәсиһ арқилиқ аян қилған улуқлуғини тонуп йетишимиз үчүн, Хуш Хәвәрниң нури билән қәлбимизни йорутти.
Әйса Мәсиһ билән биллә тирилгән екәнсиләр, ундақта асмандики ишларға интилиңлар. Әйса Мәсиһ асманда Худаниң оң тәрипидә олтириду.
Тениңларниң һәр қандақ бир әзасини яман ишларға қурал қилип, гунаға тутуп бәрмәңлар. Әксичә өзәңларни Худаға атаңлар, чүнки силәр өлүмдин тирилдүрүлдүңлар. Тениңларниң һәр бир әзасини һәққаний ишларниң қурали қилиңлар.
Дунияда болған мәзгилимдә дунияниң нури Өзәмдурмән.
Һәзрити Әйса йәнә көпчиликкә мундақ деди: — Дунияниң нури Өзәмдурмән. Маңа әгәшкәнләр қараңғулуқта қалмайду, әксичә һаятлиқ нуриға еришиду.
гәрчә биз гуналиримиз түпәйлидин роһий җәһәттә өлгән болсақму, Худа бизни Әйса Мәсиһкә бағлиған һалда йеңи һаятқа ериштүрди. Есиңларда болсунки, силәр пәқәт Униң меһир-шәпқити арқилиқ қутқузулдуңлар.
Әқил-һошуңларни жиғип, гуна қилиштин қол үзүңлар. Бәзилириңлар Худани техичә тонумайсиләр. Бу сөзни силәрни хиҗил болсун, дәп ейтиватимән.
Һазир бу меһир-шәпқәт Қутқазғучимиз Әйса Мәсиһниң келиши билән аян болди. Әйса Мәсиһ инсанларни қоршавға алған өлүмниң күчини бекар қилип, Хуш Хәвәр арқилиқ инсанларға мәңгү һаят йолини ечип бәрди.
Буниң билән улар уйқисини ечип, өзлирини тутқун қилип арзусиға йәтмәкчи болған шәйтанниң торидин қутулалайду.
Чүнки Муқәддәс Язмиларда Худа бизгә мундақ буйруған: «Йәр йүзиниң бу четидин у четигичә барлиқ инсанларниң қутқузулуши үчүн, Сени йәһудий әмәсләргә Нур қилип әвәттим».
Чүнки Худайимиз шәпқәтлик вә рәһимдилдур, У асмандин таң шәпиғини елип келәр бизгә. У нурини чачар, Қараңғулуқ вә өлүм көләңгиси илкидә яшаватқанларға, Башлар бизләрни аманлиқ йолиға».
Чүнки оғлум өлүп тирилди, йоқилип тепилди!» дәпту. Буниң билән һәммиси хошал-хорам йәп-ичишип, көңүл ечишипту.
Силәр бурун Худаға бойсунмай, гуна ичидә яшиғанлиғиңлар сәвәвидин роһий җәһәттә өлүк едиңлар.