4 Йәргә жиқилған Саулға: — Саул, Саул! Маңа немишкә зиянкәшлик қилисән? — дегән бир аваз аңланди.
Гәрчә бизниң тенимиздики әзалар көп болсиму, улар өз ара қошулуп бирла тәнни тәшкил қилиду. Шуниңдәк Әйса Мәсиһниң тени, йәни мәсиһийләр җамаити нурғун мәсиһийләрдин тәшкил тапқан болуп, уларму бирла тәндур.
Буниңдин Худаниң меһриванлиғи, шундақла Униң қаттиқ қол екәнлигини көрүвалғили болиду. У Өз йолидин чәтнигәнләргә қаттиқ қолдур. Лекин силәр давамлиқ Униң меһриванлиғида турсаңлар, У силәргә меһривандур. Ундақ болмиғанда, силәрму кесип ташлинисиләр.
Бирақ Пәрвәрдигарниң периштәси асмандин: — Ибраһим! Ибраһим! — дәп вақириди. — Ләббәй! — деди у.
Периштә униңдин: — Әй Сараһниң хизмәткари Һәҗәр, сән қәйәрдин кәлдиң? Нәгә кетиватисән? — дәп сориди. — Мән аял ғоҗайиним Сараһниң йенидин қечип чиқтим, — дәп җавап бәрди Һәҗәр.
Биз Әйса Мәсиһниң тениниң әзалиримиз.
Немишкә силәр өзәңларни башқилардин үстүн дәп қарайсиләр? Һәҗәва, силәрдә бар болған барлиқ илтипатлар Худа тәрипидин берилмигәнму? Ундақта, силәр немишкә бу илтипатларға худди өзәңларға тайинип еришкәндәк махтинисиләр?
Тамақтин кейин һәзрити Әйса Симун Петрустин: — Юһанна оғли Симун, сән Мени булардинму чоңқур сөйәмсән? — дәп сориди. — Шундақ, Рәббим, мениң Сизни сөйидиғанлиғимни Сиз билисиз, — деди Петрус. Һәзрити Әйса униңға: — Ундақта, қозилиримни отлат! — деди.
Бирақ падиша уларға: «Билип қоюңларки, әң әрзимәс қериндашлиримдин болған буларниң бирәрсигә қилғиниңлар дәл Маңа қилғиниңлар болуп һесаплиниду», дәп җавап бериду.
Лекин Пәрвәрдигар Худа Адәм атиға: — Сән қәйәрдә? — дәп вақириди.
— Мәрийәм! — деди һәзрити Әйса униңға. Мәрийәм бурулупла, ибраний тилида: — Раббони! — деди. (Бу сөз «устаз» дегән мәнада.)
Һәзрити Әйса: «Мана Мән Шу» дейишигила, улар арқилириға йенип йәргә жиқилишти.
Бирақ һәзрити Әйса униңға мундақ җавап бәрди: — Әй Марта, сән артуқ ишларға баш қатуруп аварә болуп жүрүватисән.
Мусаниң йеқинлап кәлгинини көргән Пәрвәрдигар тикәнликниң ичидин: — Муса! Муса! — дәп чақирди. — Мана мән! — дәп җавап бәрди Муса.
Уму шу ан Петрусниң алдиға жиқилип, җан бәрди. Һелиқи яшлар кирип, униң өлгәнлигини көрүп, униму елип берип, ериниң йениға дәпнә қилди.
— Әй Рәббим, Сән Кимсән? — дәп сориди у. — Мән сән зиянкәшлик қиливатқан Әйса.