10 Жуқури вә төвән дәриҗилик кишиләр униң сөзлирини пүтүн диққити билән аңлатти. Көпчилик: «Худаниң улуқ күч-қудрити мана шу», дейишәтти.
Девиниң башлиридин бири әҗәллик яриланғандәк туратти. Лекин бу әҗәллик яра сақайған еди. Пүтүн дуния һәйранлиқ ичидә девигә әгәшти.
Нурғун кишиләр уларниң шәрмәндилигигә әгишип кетиду. Бу сахта тәлим бәргүчиләр сәвәвидин Әйса Мәсиһ вә Униң һәқиқәт йоли һақарәткә учрайду.
Шундақ болғанда, биз кишиләрниң һейлә-микирлиригә гөдәк балилардәк алдинип, һәр хил ғәйри тәлиматларниң шамили вә долқунлиридин тәвринип кәтмәймиз.
Чүнки силәр өзәңларни шунчә әқиллиқ чағлайсиләрю, бу сахта әлчиләрниң әхмиқанә тәлимлиригә йол қоюверисиләр!
Һалбуки, мәйли йәһудий яки йәһудий әмәсләр болсун, Худа тәрипидин чақирилғанларниң һәммиси Әйса Мәсиһниң чапрас яғачқа миқлинип өлүшини Худаниң күч-қудрити вә даналиғи, дәп билиду.
Хәлиқ Павлусниң бәдининиң ишшип кетишини яки униң туюқсиз жиқилип өлүшини күтәтти. Лекин бир дәм күтүп, униң һеч немә болмиғанлиғини көрүп, хиялини өзгәртип: — Бу бир худа болса керәк! — дейишти.
Павлусниң бу карамитини көргән көпчилик ликавуня тили билән: — Худалар инсан қияпитидә аримизға кәпту! — дәп вақиришип кәтти.
Буниң билән нинәвиликләр Худаға ишинип, роза тутушни қарар қилди. Пүтүн шәһәр хәлқи мәртивиси жуқури-төвән болсун, һәммиси кәндир рәхткә йөгинип, товва қилғанлиғини билдүрүшти.