48 दि थाम्ज्यीराङ से़हया़ ताज्येला जोम्ग्योगी मिहया़ ङुहप्रा तिहङरा पेहती खाङबाला लो़ह काहल्सीन।
“ओहले ठाल तुहएँ मिहगीदी क्याहङलेराङ लाहङदी स्यिहङगाम ङो़ले ता मा़हखुबा पेहती राहङगी प्राहङगो तुहङदी किन्ज्योला दि ल़ेहमु म़ेदी सोल्वाङ ताप्सीन, ‘ओ़ किन्ज्यो, ङाह तिहक्च्येम्बा यिहन, ङाहला थुज्यी ज़ी़-नाङदोङ!’
पत्रुसकी ताम थे़दी मिहया़गी सेम नाहसीन। ओहले पत्रुस दाङ लो़हलो ल़ेह-पेनया़ला खुङया़गी, “ए आदा-नो़हया़, ओ़हठी यिहन्सीमानानी ङ्यिह च्यि पेहतोङ ले?” म़ेदी टी़हसीन।
ओहले नाहङला येहकेन्गी मिहया़ ङी़हदी ङुहप्रा तिहङरा पेहती तेहक्यो येहकें। ओहले येशूगी खुङया़ला “ख्या माहङुह, दि पोहमो मा़हस्यी येह, ङ्यिज्यीराङ लो़हक्यो यिहम्बा” म़ेदी सुङ नाङसीन।