Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




په تیتوسا پولُسئے کاگد 2:12 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

12-13 اے رهمت مارا تالیمَ دنت که ما وتا چه هُداناپَرمانی و دنیایی هئوا و هئوَسان دور بدارێن و همے وهدا که ما وتی مُبارکێن اُمێتئے اِنتزار و وَدارا اێن، بزان وتی مزنێن هُدا، وتی رَکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے پُرشئوکتێن آیگئے وَدارا اێن، اے دنیایا په جِندئے داشت و پهرێزکاری و هُداتُرسی زند بگوازێنێن.

Gade chapit la Kopi




په تیتوسا پولُسئے کاگد 2:12
59 Referans Kwoze  

رَندا ایسّایا مرید لۆٹتنت و گوَشتی: ”اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، باید اِنت وتی دِلئے سجّهێن لۆٹ و واهگان یله بدنت و په ساهئے نَدر کنگا، وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت و منی راها گام بجنت.


وتی سَرِشتا نِزۆر اێت، پمێشکا من اے هبران گۆن اِنسانی مِسالێا کنان. هما پئیما که شما پێسرا وتی جِسم و جانئے بَند و بۆگ په ناپاکی و گێش و گێشتر بئیۆکێن رَدکاریانی گُلامیا پێشَ کرت، نون آیان په پاکیئے گُلامیا پێش بکنێت که آسر و آکبتی پَلگاری اِنت.


بزانێت که هُداوندا هُدادۆست په وت زرتگ و جِتا کرتگ‌اَنت. وهدے هُداوندا تئوارَ کنان، آ اِشکنت.


گڑا همے پئیما هُداوندَ زانت که وتی پهرێزکارێن مردمان چۆن چه چَکّاسان برَکّێنیت و بدکاران سِزا بدنت تان هما وهدا که دادرسیئے رۆچ برسیت.


کَسے که گوَشیت: ”من آییئے اَرواه و جَبینا آن،“ باید اِنت هماییئے راها برئوت.


هرکس که ایسّا مَسیهئے راها هُدایی زندے گوازێنگَ لۆٹیت، آزار دئیگَ بیت و


اِدا هُدائے پَلگارتگێنان سبر و اۆپار پکار اِنت، همایان که هُدائے هُکمانی سرا کارَ کننت و په ایسّایا وتی ایمانئے سرا مُهرَ اۆشتنت.“


آییئے چمّ و نِزرا وتی سَرجمێن زِندا نێک و پاک ببێن.


هُدایا مارا په ناپاکیا گْوانک نجتگ، په پاکی و پَلگاریا گْوانکی جتگ.


یکّ وهدے ما هم بےاَگل و ناپرمان و گُمراه بوتگێن و هر پئیمێن بدێن واهگ و هئوا و هئوَسانی گلام بوتگێن. ما وتی زند بدکاری و هسدّئے تها گوازێنتگ. نَپرتئے هکدار بوتگێن و ما گۆن یکدومیا نَپرت کُرتگ.


مارا په شما براتی مِهرئے بارئوا نبشته کنگئے زلورت نه‌اِنت، چێا که شما وت چه هُدائے تالیمان در بُرتگ که چۆن یکدومیا دۆست بدارێت.


گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چے اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پَسُند اِنت.


پمێشکا مئیلێت گناه شمئے زئوال بئیۆکێن جِسم و جانا هاکمی بکنت که آییئے سِلّێن واهگان پوره بکنێت.


آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“


بله شما چه آییئے نێمگا ”رۆگن پِر مُشگ“ بوتگێت و اے ”پِر مُشگ“ شمئے دلا مانیت. شمارا زلورت نێست کَسے شمارا درس و سَبکّ بدنت، چێا که چه هُدائے نێمگا، ”رۆگن پِر مُشگ“ وت شمارا سجّهێن چیزّان سَبکَّ دنت. اے ”رۆگن پِر مُشگ“ راست اِنت و درۆگێنے نه‌اِنت. هما پئیما هُدائے اَرواه و جَبینا بمانێت که شمارا تالیمی داتگ.


نون که زانێت هرچے مئے چاگردا هست گار و زئوال بئیگی اِنت، گڑا باید اِنت شمئے زِند پاک و پَلگار ببیت و په هُدادۆستی بگوَزیت.


هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت.


تئیی کَسان‌اُمریئے سئوَبا کسّ ترا کَم‌اَرزش سرپد مبیت و تئیی گُپتار و کردار و مِهر و ایمان و پاکی په باوَرمندان مسالے ببنت.


هما که ایسّا مَسیهئیگ اَنت، آیان وتی گُنهکارێن تب و سَرشت گۆن آییئے هئوَس و سِلّێن واهگان یکجاه سَلیب کَشِّتگ.


ایسّا مَسیها وتا په مئے گناهانی دور کنگا نَدر کرت که مئے هُداێن پتئے واهگئے برکتا مارا چه انّوگێن هرابێن زمانگا برکّێنیت.


چێا که اگن شما گُنهکارێن سَرِشتئے راها بگرێت، مرێت. بله اگن چه روهئے راها وتی سَرِشتئے گناه و بدکاریان بکُشێت، زِندگَ مانێت.


بله وهدے پولُسا هَکّ و اِنساپ، پهرێزکاری و جُست و پُرسئے آیۆکێن رۆچئے بارئوا هبر کرت، گڑا پیلیکْسا تُرست و گوَشتی: ”انّون تئو برئو، وهدے دَزگٹّ نبوتان، ترا پدا لۆٹان.“


پمێشکا، مُدام جُهدَ کنان که گۆن هُدا و سجّهێن مردمان منی جَبین و وجدان پاک و پَلگار ببیت.


ما زانێن که هُدائے چُکّ اێن و سجّهێن دنیا شئیتانئے زۆر و واکئے چێرا اِنت.


چه اِد و رند، گۆن شما باز هبرَ نکنان، چێا که اے جهانئے سردار شئیتانَ کئیت. آییا منی سرا هچّ واک و اِهتیار نێست.


وهدے ایسّااِش گوَرمئے آ دستا دیست، گوَشتِش: ”استاد! تئو کدی اِدا آتکگئے؟“


آ، هر دوێن، هُدائے چمّ و نِزرا نێک و پهرێزکار اَتنت و هُداوندئے سجّهێن هُکم و رهبندانی سرا په بێمئیاری زِندِشَ گوازێنت.


که آییئے رهبندانی رَندگیریا بکننت و آییئے شَریَتئے هُکمانی سرا کار بکننت. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.


که شمارا گوَشتِش: ”گُڈّی زمانگا، اَنچێن ریشکند کنۆک ودیَ بنت و کاینت که وتی بێهُدایی و سِلّ و بدێن واهگانی رَندگیر اَنت.“


چێا که دێماسا وتی دُنیادۆستیئے سئوَبا منا یله کرتگ و تِسالونیکیئے شهرا شتگ. کْریسْکیس گَلاتیَها شتگ و تیتوس دَلماتیَها.


هرکَس انسانئے چُکّئے بارئوا سِلّێن هبرے بکنت بَکشگَ بیت، بله آ که پاکێن روهئے بارئوا سِلّێن هبرے بگوَشیت، نه اے دنیایا پهِلّ کنگَ بیت و نه آیۆکێن دنیایا.


هما که سێر بئیگَ لۆٹنت، وتا چَکّاسان دئورَ دئیَنت و اَنچێن اَهمک و تاوان دئیوکێن واهگانی داما کپنت که مردما تباهی و بربادیا دئورَ دئیَنت.


هما هُدادۆستی که مئے هُداێن پت، پاک و بےائیبیَ زانت: ”سکّیانی وهدا جنۆزام و چۆرئوانی دستا گِرگ“ و ”وتا چه اے دنیائے گَندگیان پاک دارگ“ اِنت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite