1 من چه مَسیهئے اَرواه و جَبینا راستَ گوَشان و درۆگَ نبندان، منی دل و درون چه پاکێن روها اے هبرئے شاهدیا دنت که
من په اے مکسدا گِچێن کنگ بوتگان که جار جنۆک و کاسِدے ببان و درکئومان ایمان و راستیئے تالیما بدئیان. من راست گوَشگا آن، درۆگ نبندگا آن.
هما هُدا که من په جان و دل، گۆن آییئے چُکّئے وشّێن مِستاگئے سر کنگا آییئے هِزمتا کنان، وت شاهد اِنت که وتی دْوایانی تها مُدام شمارا یاتَ کنان.
بچارێت، هرچے که په شما نبشته کنگا آن، هُدا شاهد اِنت که درۆگ نهاَنت.
هُدا شاهد اِنت که من شما سَجّهێنان اَنچۆ دۆستَ داران که ایسّا مَسیه شمارا دۆستَ داریت و منا په شما سکّ زهیرَ کنت.
روهئے جِند گۆن مئے اَرواها گواهیَ دنت که ما هُدائے چُکّ اێن.
اے هُکمئے مکسد مِهر اِنت که چه سپاێن دل و پاکێن زمیر و دلسِتکێن ایمانێا پێدا بیت.
شما زانێت که ما هچبر چاپلوسی نکرتگ و نه مارا چێرێن تَماه و لالِچے بوتگ. هُدا شاهد اِنت.
من ترا هُدا و ایسّا مَسیه و گچێنیێن پرێشتگانی دێما کڈّنَ کنان که هچّ پَرک و پێر مکن و اے سر و سۆجان بزور و هچّ پئیمێن رو و ریا مکن.
گۆن وتی اے کاران پێشَ دارنت که شَریَتئے رَهبند آیانی دلا نَکْش اَنت. آیانی دل و جَبین په اِشیا گواهیَ دنت و پِگر و هئیالِش برے آیان مئیاریگ و برے بێمئیارَ کننت.
منا سۆزناکێن اندۆه و مُدامێن دردے دلا اِنت.