3 شما نَزانێت، وهدے ما سجّهێن ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی دئیگ بوتێن، گۆن آییئے مَرکا مئے پاکشۆدی بوت؟
چێا که شما سجّهێن مَسیهئے ناما پاکشۆدی دئیگ بوتگێت و مَسیهئیگ اێت و نون آ شمئے سِتر اِنت که شما پۆشِتگ.
بله اگن گۆن مَسیها مُرتگێن، مارا باور اِنت که گۆن آییا زِند هم گوازێنێن.
همے آپ شمئے پاکشۆدیئے مِسال و نمونه اِنت که انّون شمارا رَکّێنیت. پاکشۆدی جسم و جانئے زاهری چِلّان پاکَ نکنت، اے په پاکێن وجدان و جَبینا، گۆن هُدایا شمئے دَزبندی اِنت که چه ایسّا مَسیهئے جاه جنَگئے وَسیلها شمارا رسیت،
پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و چه شما هرکَس ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی بکنت، تانکه هُدا شمئے گناهان ببَکشیت. آ وهدا شمارا هُدائے پاکێن روه، تُهپه و ٹێکیَ رسیت.
پمێشکا، برئوێت سجّهێن کئومان منی مرید بکنێت، پت و چُکّ و پاکێن روهئے ناما پاکشۆدی بدئیێت و
او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.
او براتان! نَزانێت که شَریَت تان هما وهدا اِنسانئے سرا هُکمَ کنت که اِنسان زِندگ اِنت؟ من گۆن همایان هبر کنگا آن که شَریَتا زاننت.
وهدے وتا پَرمانبردارێن گُلامانی پئیما یکّێئے دستا دئیێت، آییئے گُلامَ بێت، پرچا که چه هماییا پرمانَ زورێت. اے هبرا نزانێت؟ یا گناهئے گُلامَ بێت که دێم په مَرکا بارت یا پَرمانبرداریئے گُلام، دێم په پاکی و پَلگاریا.
چه اے هبرئے اِشکنگا رند، آیان هُداوندێن ایسّائے ناما پاکشۆدی کرت.
چێا که پاکێن روه تنینگه چه آیان هچکَسێئے سرا اێر نئیاتکگاَت. آ په هُداوندێن ایسّائے ناما پاکشۆدی دئیگ بوتگاَتنت و بَسّ.