26 اگن آ که سُنّت کنگ نبوتگ بله شَریَتئے رَهبندان پوره بکنت، سُنّت بوتگێن هسابَ نبیت؟
تانکه شَریَتئے لۆٹ مئے جِسم و جانا سَرجمیا پوره ببیت، ما که گُنهکارێن سَرِشتئے راها نزورێن، روهئے راها زورێن.
چێا که سُنّت بوتگێن ما اێن. اے ما اێن که هُدایا چه آییئے پاکێن روهئے برکتا پرستشَ کنێن. په ما پَهر و شانے که گۆن ایسّا مَسیها هئوار اێن و مارا چه وتی جِسما، بزان چه دنیایی چیزّان اُمێتے نێست،
پرچا که هُدا وه یکّے و سُنّت کرتگێن و سُنّت نکرتگێنان، چه یکّێن ایمان و باورئے راها پاک و پَلگارَ کنت.
گڑا ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”او بانُک! تئیی باور مُهر و رێدگ اِنت، پمێشکا هما ڈئول که تئو لۆٹئے اَنچُشَ بیت.“ هما دمانا آییئے جنکّ دْراه بوت.
بُرُّک و سُنّتا هما وهدا اَرزش هست که شَریَتا برجاه بدارئے بله اگن شَریَتا بپرۆشئے گڑا بزان سُنّت کنگ نبوتگئے.
آ که جِسمی سُنّت کنگ نبوتگ بله شَریَتئے سرا کارَ کنت ترا مئیاریگَ کنت. بِلّ که ترا نِبشتگێن شَریَت و سُنّت کنگئے رسم هست، بله تئو اَنگت شَریَتا پرۆشئے.
چێا که سُنّت بئیَگ و نبئیگئے مانا یَکّ اِنت. تهنا اے چیزّا مانا هست که تئو نۆکێن مردمے بِبئے.