22 تئو که زنایا مَکَن و مَنَهَ کنئے، بارێن وت زنا نکنئے؟ ترا که چه بُتان نپرت اِنت، بارێن وت بُتانی پرستشگاهانَ نپُلئے؟
ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”شِرّ و زِنهکارێن نَسل و پَدرێچ، نشانیَ لۆٹیت، بله یونُس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچّ نشانیے آیان دئیگَ نبیت.
او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.
اے دوێن مردم که شما گپتگ و اِدا آورتگاَنت، اِشان نه چه زیارتجاها چیزّے پُلِتگ و نه مئے بانُکێن هُدااِش بێشرپ کرتگ.
مردمی تالیم داتنت و گوَشتی: ”زانا، هُدائے کتابا نبیسگ نبوتگ: منی لۆگ سجّهێن کئومانی دْوا و پرستشئے جاگه ببیت، بله شما دُزّبازارے کرتگ.“
شِرّ و زِنهکارێن نَسل و پَدرێچ نشانیَ لۆٹیت، بله آیان یونُس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچّ نشانیے دئیگَ نبیت.“ رَندا ایسّایا آ یله داتنت و شت.
چیا که چه اَدب و تالیما بێزار ائے و منی هبرا پُشتا دئورَ دئیئے.
شمئے مِهر باید اِنت زَگر و په دل ببیت، چه بدیا نپرت بکنێت و گۆن شَرّی و نێکیا بلچّێت.