18 اگن چه شَریَتا تالیم گرگئے سئوَبا هُدائے واهگا زانئے و گهترێنا پَجّاهَ کارئے،
بله هر چیزّا بچکّاسێت و هما که شَرّ اِنت، هماییا وتی کرّا بدارێت.
گڑا، اگن کَسے بزانت کجام کار شَرّ اِنت و آ کارا مکنت، گُنهکارَ بیت.
تانکه شما سرپد ببێت که کجام چیزّ شَرتر اِنت و تان مَسیهئے آیگئے رۆچا پاک و بےائیب بمانێت و
هر چیزّے که پێسرا نِبیسگ بوتگ، په مئے تالیما بوتگ، تان گۆن پاکێن کتابئے بَکشتگێن سَبر و دِلبڈّیا مارا اُمێت برسیت.
نون که شما اے هبرا زانێت، بَهتاور اێت اگن اَنچُش بکنێت.
آ هِزمتکار که وتی هُدابُندئے واهگ و دلکَشّیانَ زانت، بله اَنگت آییئے رَزا و مُرادانی سرا کار کنگا وتا تئیارَ نکنت، بازێن لَٹّے وارت.
تئیی هبرئے بئیان کنگ رُژنَ بَکشیت و ناسرپدان سرپدیَ دنت.
هُداوندئے رهبند راست اَنت و دلا شادانَ کننت. هُداوندئے پرمان پاک اَنت و چمّان رُژناگَ کننت.
تان هَما تالیم که تئو گپتگاَنت، آیانی راستیئے بارئوا تئیی باور مُهر و مُهکمتر ببیت.
اگن دِلجم ائے که کۆرانی رهشۆن ائے و په آیان نورے ائے که تهارۆکیا اَنت،