30 او براتان! په مئے هُداوند ایسّا مَسیها و په پاکێن روهئے مِهرا چه شما دَزبندیَ کنان که هُدائے درگاها په من دْوا بکنێت و گۆن وتی دْوایان منی جُهدان همراه ببێت.
براتان! په ما دْوا کنێت.
نون گُڑا، براتان! په ما دْوا کنێت که هُداوندئے کلئو و پئیگام تێزیا شِنگ و تالان ببیت و مردم اے پئیگامئے اِزّتا بکننت، اَنچُش که شما کرتگ.
نون اگن شمارا گۆن مَسیها هۆر بئیگئے سئوبا دلبڈّیَ رسیت، اگن شمارا چه آییئے مِهرا آسودگیَ رسیت، اگن شمارا چه پاکێن روها همدلیَ رسیت و اگن شمارا همدردی و رَهم هست،
من ترا هُدا و ایسّا مَسیهئے دێما سئوگِندَ دئیان، هما ایسّا مَسیه که رۆچے نه رۆچے پدا کئیت. کئیت و بادشاهیَ کنت و زندگێن و مُرتگێنانی دادرسیا کنت،
بله پاکێن روهئے بَر و سَمر اِش اَنت: مِهر، شادِه، اێمنی، سَبر و اۆپار، مِهربانی، شَرّی، وَپاداری،
منا تالیم بدئے که تئیی رزائے سرا کار بکنان، چێا که تئو منی هُدا ائے، تئیی نێکێن روه تچکێن راها منی رهشۆن بات.