گپّ اِش اِنت که چه آکوبئے نێمگا لهتێن مردمئے آیگا پێسر، کێپایا گۆن درکئومێن باورمندان وراکَ وارت، بله وهدے اے مردم آتکنت، آییا وتا چه درکئومان دور داشت و آیانی نزّیکّا نئیاتک، چێا که چه سُنّت کنگئے مَنّۆکان تُرستی.
په پاکدلێن مردمان هر چیزّ پاک و ساپ اِنت، بله آ مردم که پَلیت و ناباوَر اَنت، په آیان هر چیزّ ناپاک اِنت. اَسلا، اے مردمانی پِگر هم پَلیت اَنت و زمیر هم.
هُدایا گوَشت: ”بچارێت، من شمارا زمینئے سرئے هما سجّهێن سبزگانَ دئیان که تُهمَ کارنت و هما سجّهێن درچکانَ دئیان که بَرانِش جندئے تُهم مان اِنت. اے شمئے وراک اَنت.