14 اگن کَسے شمارا آزار برسێنیت په آییا برکت بلۆٹێت، برکت بلۆٹێت و نالت مکنێت.
گۆن هچکَسا بدیئے بدلا بدی مکنێت. اگن کسێا شمارا زاه و زَکَت کرت، آییا زاه و زَکَت مکنێت، اِشیئے بدلا په آییا نێکێن دْوا بلۆٹێت که په همے کارا گْوانک جنَگ بوتگێت و چه همِشیا شمارا برکتَ رسیت.
بله من شمارا گوَشان، گۆن وتی دژمنا مِهر بکنێت و په همایان که شمارا آزارَ دئینت نێکێن دْوا بلۆٹێت،
هئیالا بدارێت که کسّ بدیئے بدلا بدی مکنت. بدی مکنێت و مُدام په یکدگرا و په هرکَسا شَرّیئے رندا ببێت.
مئیل بدی تئیی سرا سردست ببیت، گۆن نێکیا بدیئے سرا سردست ببئے.
په آیان که شمارا بدێن دْوا کننت برکت بلۆٹێت، په آیان که شمارا آزارَ دئینت نێکێن دْوا بلۆٹێت.
چه یکّێن دپا ستا و سنا هم درَ کئیت و بددْوایی و نالت هم. او براتان! نباید اِنت چُش ببیت.
ایسّایا گوَشت: ”او پت! آیان پهِلّ کن، چێا که نزاننت چے کنگا اَنت.“ گڑا سپاهیگان ایسّائے پُچّ و پۆشاک کَشّتنت و په آیانی بهر کنگا شرتِش بست که بارێن کئیا رسنت.
رَندا، اِسْتیپان کۆنڈان کپت و په بُرزتئواری گوَشتی: ”او هُداوند! اِشان په اے گناها مئیاربار مکن.“ گۆن همے هبرانی گوَشگا، ساهی دات.