1 وهدے گوَرانڈا هپتمی مُهر پَچ کرت اَرشا کِساس نێم ساهتا بێتئواری بوت.
من دیست که گوَرانڈا چه هپتێن مُهران ائولی پَچ کرت و من اِشکت چه چارێن سَهداران یکّے گْرندئے تئوارئے پئیما گوَشگا اَت: ”بیا.“
منی اَرواه په اێمنی تهنا هُدائے رهچار اِنت، چیا که منی رَکّێنگ چه هماییئے نێمگا اِنت.
من چارگا اَتان، وهدے گوَرانڈا ششمی مُهر پَچ کرت، مزنێن زمینچَنڈے آتک. رۆچ چه مودا اَڈّ کرتگێن پُرسی گُدئے ڈئولا سیاه بوت، چاردهی ماه چۆ هۆنا سُهر ترِّت و
وهدے گوَرانڈا پنچمی مُهر پَچ کرت، من کُربانجاهئے چێرا همایانی اَرواه دیستنت که هُدائے هبر و هما شاهدیئے سئوَبا کُشگ بوتگاَتنت که آیان برجاه داشتگ.
پدا من دیست که تَهتئے سرا نِشتگێنا کتابے، بزان تومارے راستێن دستا اِنت که پُشت و دێمی نبشته اَنت و هپت مُهر جتگ.
وهدے گوَرانڈا چارمی مُهر پَچ کرت، من اِشکت چارمی سَهدار گوَشگا اَت: ”بیا.“
وهدے گوَرانڈا سئیمی مُهر پَچ کرت، من اِشکت سئیمی سَهدار گوَشگا اَت: ”بیا.“ من چارت تَه سیاهێن اسپے و اسپسوارا شاهێمے دستا اِنت.
وهدے گوَرانڈا دومی مُهر پَچ کرت، من اِشکت دومی سَهدار گوَشگا اَت: ”بیا.“
هُداوندئے بارگاها آرام بئے و گۆن اۆپارے آییئے ودارا. آیانی سئوَبا جۆش مجن که وتی راها کامران اَنت و آیانی سئوَبا هم که پلیتێن پندلان کارَ بندنت.
آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.
گڑا شتنت و کبرئے دَپئے مزنێن ڈۆک مُهر و مۆمبند کرت و سپاهیگِش پانگ کرتنت.