Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




اِلهام 7:3 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

3 ”زمین، دریا و درچکان تان هما وهدا تاوان مدئیێت که ما، مئے هُدائے هِزمتکارانی پێشانیگا مُهر نجتگ.“

Gade chapit la Kopi




اِلهام 7:3
31 Referans Kwoze  

آییئے چِهرگا گندنت و آییئے نام آیانی پێشانیگانَ بیت.


گۆن اِشان گوَشگ بوت که تهنا هما مردم که هُدائے مُهرِش پێشانیگا پِر نه‌اِنت، آیان و اَبێد زمینئے سرئے هچّ کاه و سبزگ یا دگه کِشار و درچکے تاوان مدئینت.


رندا من تَهت دیست و آ که تَهتانی سرا نِشتگ‌اَتنت، آیان دادرسیئے اِهتیار دئیگ بوت. و من همایانی اَرواه دیستنت که آیانی سر په ایسّائے بارئوا شاهدی دئیگ و هُدائے هبرئے سئوَبا بُرّگ بوتگ‌اَتنت، همایانی که رستر و آییئے بُتِش سُجده نکرتگ‌اَت و وتی پێشانیگ یا دستئے سرا آییئے نشانِش نزرتگ‌اَت. آ پدا زندگ بوتنت و هزار سالا گۆن مَسیها هُکمرانی‌اِش کرت.


رندا من چارت تَه هما گوَرانڈ سَهیونئے کۆهئے سرا اۆشتاتگ و یکّ سَد و چِلّ و چار هزار مردمی گۆن که آییئے و آییئے پتئے نامِش پێشانیگئے سرا نبشته اِنت.


اِشیا سجّهێن مردم، کَسان و مزن، هستۆمند و نێزگار، آزات و گُلام، اے هُکم داتنت که وتی راستێن دستا یا پێشانیگا نشانے پِر بکننت،


لۆگان پِر مُشتگێن اے هۆن شمئے نِشانیَ بیت که اِدا شما اێت. من اے هۆنان که گِندان، چه شما سرَ گوَزان و وهدے مِسرا تباهیئے کَهرے دئورَ دئیان، اے کَهر شمئے سرا نکپیت.


چێا که آییئے دادرسی راست و په اَدل اَنت. آییا هما مزنێن کَهبگ سِزا داتگ که زمینی گۆن وتی زِنهکاریان گُمراه کرتگ‌اَت. هُدایا چه آییا وتی هِزمتکارانی هۆنئے بێر گپتگ.“


من چه چارێن سَهدارانی درنیاما تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت: ”کیلوے گندم په رۆچێئے مُزّا و سئے کیلو جئو په رۆچێئے مُزّا، بله رۆگن و شرابئے کیمّتا کار مدار.“


هُداوند په مِسریانی جنَگا گَردانَ بیت، بله وهدے شمئے چانٹانی سرئے هۆنانَ گندیت، گڑا چه آ دروازگا سرَ گوَزیت و تباه کنۆکا شمئے لۆگان پُترَگ و شمئے جنَگا نئیلیت.


اگن کَسے لۆٹیت منی هِزمتا بکنت، گڑا آ لازم منی رَندگیریا بکنت و هر جاه که منَ بان، منی هِزمتکار همۆدا گۆن من گۆنَ بیت. اگن کَسے منی هِزمتا کنت، منی پت آییا شرپدارَ کنت.


اگن آ سکّیانی رۆچ کمتر کنگ مبوتێننت، هچّ مردمے نرَکّتگ‌اَت، بله په گچێن کرتگێنانی هاترا، آ رۆچ کمتر کنگَ بنت.


بله نون که چه گناهئے نێمگا آزات بوتگێت و هُدائے گُلام اێت، سَمرے که کَٹّێت پَلگاری اِنت و آییئے آسر نمیرانێن زِند.


گۆن کَرنائے بُرزێن تئوارا وتی پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.


گڑا بادشاها هُکم دات و دانیال آرگ و شێرانی گارا دئور دئیگ بوت. بادشاها گۆن دانیالا گوَشت: ”تئیی هما هُدا وَت ترا برَکّێنات که تئو مُدام آییئے هِزمتا کنئے.“


نِبوکَدنِزَر رۆکێن کورَهئے دروازگئے نزّیکّا شت و کوکّاری کرت: ”او شَدرَک! او میشَک! او اَبِدنِگۆ! او بُرزێن ارشئے هُدائے هِزمتکاران! بیاێت ڈنّا، اِدا بیاێت.“ گڑا شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆ چه آسا در آتکنت.


اگن ما آسا دئور دئیگ ببێن، هما هُدا که ما آییئے هِزمتا کنێن، مارا چه رۆکێن کورَهئے آسا رَکّێنتَ کنت و هما مارا چه تئوِ بادشاهئے دستا هم رَکّێنیت.


هرکَسا که مَنِّتگ، گواهی‌ای داتگ که هُدا راستی اِنت.


چه اِشان و رند من چار پرێشتگ دیست. زمینئے چارێن کُنڈان اۆشتاتگ و زمینئے چارێن گواتِش داشتگ‌اَتنت تانکه گواتے نه زمین، نه دریا و نه درچکێئے سرا بکَشّیت.


پدا من دگه پرێشتگے دیست که چه هما جاگها چست بوت که رۆچ درَ کئیت و زندگێن هُدائے مُهری گۆن اَت. آییا گۆن هما چارێن پرێشتگان که زمین و دریائے تاوان دئیگئے زۆر و واکِش دئیگ بوتگ‌اَت، سکّ کوکّار کرت و گوَشت:


تانکه آ هچّ چیزّ گپت یا بها کرت مکننت، اگن نشانِش پِر نه‌اِنت. نشان رسترئے نام یا آییئے نامئے نمبر اَت.


رندا دگه پرێشتگے، سئیمی پرێشتگ آتک. گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشتی: ”اگن کَسے رستر و آییئے بُتا پرستش بکنت و پێشانیگا یا دستا آییئے نشانا بزوریت،


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite