1 چه اِشان و رند من چار پرێشتگ دیست. زمینئے چارێن کُنڈان اۆشتاتگ و زمینئے چارێن گواتِش داشتگاَتنت تانکه گواتے نه زمین، نه دریا و نه درچکێئے سرا بکَشّیت.
گۆن کَرنائے بُرزێن تئوارا وتی پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.
دانیالا گوَشت: ”من شپا اِلهام و شُبێن گندگا اَتان و من دیست که آسمانئے چارێن گواتان مزنێن دریا مَست کرت.
گڑا پرێشتگان راهَ دنت و چه چارێن گواتان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، وتی گچێن کرتگێن مردمان یکجاهَ کننت.
پدا پاچن سکّ زۆراوَر بوت بله اَنچۆ که وتی زۆراوریئے بُرزادیان سر بوت، مزنێن کانٹی پرُشت و آییئے جاگها چار دگه اجبێن کانٹ رُست که دێمِش آسمانئے چارێن گواتانی نێمگا اَت.
گۆن ششمی پرێشتگا، هماییا که کَرنایی گۆن اَت، گوَشگا اَت: ”هما چارێن پرێشتگان آزات کن که مزنێن کئور پَراتئے کَشا بستگاَنت.“
”زمین، دریا و درچکان تان هما وهدا تاوان مدئیێت که ما، مئے هُدائے هِزمتکارانی پێشانیگا مُهر نجتگ.“
گۆن اِشان گوَشگ بوت که تهنا هما مردم که هُدائے مُهرِش پێشانیگا پِر نهاِنت، آیان و اَبێد زمینئے سرئے هچّ کاه و سبزگ یا دگه کِشار و درچکے تاوان مدئینت.
من چه چارێن سَهدارانی درنیاما تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت: ”کیلوے گندم په رۆچێئے مُزّا و سئے کیلو جئو په رۆچێئے مُزّا، بله رۆگن و شرابئے کیمّتا کار مدار.“
بله پاد آیگا رَند، آییئے بادشاهی پرۆشگ و دێم په آسمانئے چارێن گواتان بهر کنگَ بیت، بله نه آییئے نَسل و پَدرێچا رسیت و نه آ پێسری زۆری مانَ بیت که آییئے وتی جندا بوتگ. آییئے بادشاهی چه بُنا گْوجَگ و دگران دئیگَ بیت.
ائولیگا وتی کَرنا جت، ترۆنگل و آس گۆن هۆنا هئوار زمینئے سرا اێر رێچگ بوت. زمینئے سئےیکّ آسا اێر برت، درچکانی سئےیکّ آسا اێر برت و سجّهێن سبزێن کاه آسا اێر برتنت.
زمینئے چارێن کُنڈان نِشتگێن کئومانی رَد دئیگا رئوت که آجوج و ماجوج اَنت. اِشان په جنْگا مُچَّ کنت. اے دریائے رێکانی کِساسا بازَ بنت.