آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت: ”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی راه په اَدل و راستی اَنت، او کئومانی بادشاه!
چه اے چارێن سَهداران هر یکّێا شش بانزُل و هر نێمگا چمّ پِر اَت، بانزُلانی چێرا هم. اے هچّ بسَّ نکننت و شپ و رۆچ گوَشگا اَنت: ”پاک اِنت، پاک اِنت، پاک اِنت، پُرواکێن هُداوندێن هُدا پاک اِنت، هما که هست بوتگ، هستاِنت و آیگی اِنت.“
اے هما پلیتێن روه اَنت که مۆجزه پێشَ دارنت و سجّهێن دنیائے بادشاهانی کرّا رئونت که آیان په جنْگ کنگا یکجاه بکننت، هما جنْگ که پُرواکێن هُدائے مزنێن رۆچا بیت.
اے هما اَنت که وتا گۆن جنێنان پلیتِش نکرتگ چێا که دست نجتگێن اَنت. هر جاگه که گوَرانڈَ رئوت، اے رَندگیریَ کننت. اے چه مردمانی نیاما مۆکگ بوتگاَنت، هُدا و گوَرانڈئے ائولی بَر و سَمر اَنت.