Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




اِلهام 20:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

4 رندا من تَهت دیست و آ که تَهتانی سرا نِشتگ‌اَتنت، آیان دادرسیئے اِهتیار دئیگ بوت. و من همایانی اَرواه دیستنت که آیانی سر په ایسّائے بارئوا شاهدی دئیگ و هُدائے هبرئے سئوَبا بُرّگ بوتگ‌اَتنت، همایانی که رستر و آییئے بُتِش سُجده نکرتگ‌اَت و وتی پێشانیگ یا دستئے سرا آییئے نشانِش نزرتگ‌اَت. آ پدا زندگ بوتنت و هزار سالا گۆن مَسیها هُکمرانی‌اِش کرت.

Gade chapit la Kopi




اِلهام 20:4
40 Referans Kwoze  

پدا بادشاهی، هاکمی و آسمانئے چێرئے سجّهێن بادشاهیانی شئوکت و مزنی، بُرزێن اَرشئے هُدائے پاکێن مردمان دئیگَ بیت. هُدائے بادشاهی اَبدی بادشاهیے بیت و سجّهێن بادشاهی و مُلک، هُدائے هِزمت و پرمانبرداریا کننت.‘


بله بادشاهی، بُرزێن اَرشئے هُدائے پاکێن مردمان دئیگَ بیت و اَبد تان اَبد همایانی مِلکتَ بیت.


ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، هما نۆکێن دنیایا وهدے انسانئے چُکّ وتی شان و شئوکتئے تَهتئے سرا نندیت، شما که منی همراه اێت، دوازده تَهتئے سرا نندێت و بنی اِسراییلئے دوازدهێن کَبیلهانی دادرسیا کنێت.


وهدے گوَرانڈا پنچمی مُهر پَچ کرت، من کُربانجاهئے چێرا همایانی اَرواه دیستنت که هُدائے هبر و هما شاهدیئے سئوَبا کُشگ بوتگ‌اَتنت که آیان برجاه داشتگ.


هما که سۆبێنَ بیت، من آییا گۆن وت، وتی تَهتئے سرا نندگئے هَکّا دئیان، همے پئیما که من سۆبێن بوتان و گۆن وتی پتا، آییئے تَهتئے سرا نِشتان.


اگن ما سکّی و سۆریان بسگّێن، گۆن آییا بادشاهی هم کنێن. اگن ما آییئے مُریدیا اِنکار بکنێن، آ هم مئے پَجّاه آرگا اِنکارَ کنت.


تانکه هما آتک که چه زمانگان هست‌اِنت و برزێن اَرشئے هُدائے پاکێنانی هَکّا دادرسی‌ای کرت و هما وهد رَسِت که اے پاکێنان بادشاهی وتی مِلکت کرت.‘


بَهتاور و پاک و پَلگار اَنت هما که اے ائولی جاه جنگا شریکَ بنت، دومی مرکا آیانی سرا هچّ اِهتیار نێست و آ، چه هُدا و مَسیهئے نێمگا دینی پێشوا جۆڑَ بنت و گۆن مَسیها تان هزار سالا هُکمرانیَ کننت.


من اَنگت چارگا اَتان که بادشاهی تَهت آرگ و اێر کنگ بوتنت و هما که چه زمانگان هست‌اِنت، آتک و نِشت. آییئے پۆشاک چۆ برپا و سرئے مود، پَژمئے ڈئولا اسپێت اَتنت. آییئے تَهت، آسئے بْرانزے اَت و تَهتئے چَهر وَرۆکێن پادَگ، رۆکێن آس اَتنت.


تان منی بادشاهیئے تها چه منی پَرزۆنَگا بوَرێت، بنۆشێت، تَهتانی سرا بنندێت و بنی اِسراییلئے دوازدهێن کَبیلهانی دادرسیا بکنێت.


اۆدا هچبر شپَ نبیت، چراگ و رۆچئے رُژنئے زلورتَ نبیت، چێا که هُداوندێن هُدا وت آیانی سرا وتی رُژنا دْرپشێنیت و آ، اَبد تان اَبد هُکمرانیَ کننت.


مئے برات، گوَرانڈئے هۆن و وتی شاهدیئے لبزئے سئوَبا، بُهتام جنۆکئے سرا بالادست بوتگ‌اَنت. مرکئے دێما آیان وتی ساهئے هچّ پرواه نکرتگ.


من، یوهَنّا، شمئے برات آن و هما آزار، بادشاهی و سبر و اۆپارا شمئے همراه آن که مارا ایسّائے نامئے سئوَبا رسنت. من هُدائے هبر و ایسّائے شاهدیئے سئوَبا پَتموسئے جَزیرها اَتان.


نون اگن ما هُدائے چُکّ اێن، گڑا میراس هم برێن، چه هُدایا میراسَ برێن و گۆن مَسیها هم‌میراس اێن. چێا که اگن ما په راستی آییئے سکّی و سۆریان همراه ببێن، گڑا آییئے شان و شئوکتا هم شریکدارَ بێن.


پدا من چیزّے دیست، دریاێئے پئیما اَت بله چۆ شیشّگا اَت، گۆن آسا هئوار. و من دیست شیشّگی دریائے کَشا هما اۆشتاتگ‌اَتنت که رسترئے سرا و آییئے بُت و نامئے نمبرئے سرا سۆبێن بوتگ‌اَتنت. چَنگِش دستا اَت که هُدایا داتگ‌اَتنت.


آیانی اَزابئے دوتّ اَبد تان اَبد چستَ بنت. هما که رستر و آییئے بُتا پرستشَ کننت یا رسترئے نامئے نشانا زورنت، آیان رۆچ و شپ هچّ آرامَ نبیت.


وهدے اِشان وتی شاهدی سَرجم کرت، چه جُهلێن تَهتَرونا در آیۆکێن رستر گۆن اِشان جنْگَ کنت، اِشان شِکستَ دنت و کُشیت و


کمّێن وهدێا رَند، جهان دگه رندے منا نگندیت، بله شما منا گندێت. من زندگ آن، پمێشکا شما هم زندگَ مانێت.


آ بادشاهانی وهدا، آسمانی هُدا دگه بادشاهیے اڈَّ کنت که هچبر تباهَ نبیت و دگه کئومێئے دستا هم دئیگَ نبیت. اے بادشاهی، آ دگه سجّهێن بادشاهیانَ پرۆشیت و هلاسَ کنت، بله وت تان اَبد برجمَ مانیت.


آ رستر که تئو دیست، یکّ وهدێا هست‌اَت، نون نێست‌اِنت بله چه جُهلێن تَهتَرونا در آیگی اِنت و بربادیئے نێمگا رئوت. زمینا نِشتگێن هما مردم که چه جهانئے جۆڑ بئیگئے وهدا آیانی نام ’زِندئے کتابا‘ نبشته نه‌اِنت، اے رسترا که گِندنت هئیرانَ بنت، چێا که اے رستر یکّ وهدے هست‌اَت و نون نێست‌اِنت بله پدا آیگی اِنت.


هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت: ”دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“


بله سئے و نێم رۆچا رند، چه هُدائے نێمگا زِندئے روه اِشانی جۆنا پِر ترّت و اے وتی پادانی سرا اۆشتاتنت. هرکَسا که دیستنت، مزنێن تُرسے آییئے جانا کپت.


و من وتی دو شاهدا واک و اِهتیارَ دئیان که تان هما هزار و دو سَد و شستێن رۆچان پئیگمبری بکننت. اِشان گۆنی گوَرا بیت.“


چێا که، اگن آیانی دئور دئیگ جهانئے سُهل و وشّانی اِنت، گڑا آیانی زورگ چه مُردگان زِندگ بئیگا اَبێد، چے بوتَ کنت؟


آ، گۆن اِلیاس نبیئے روه و کدرتا، چه هُداوندا پێسرَ کئیت، تانکه پتانی دلان چُکّانی نێمگا بتَرّێنیت و نمَنّۆکان هم پهرێزکارانی هِکمتئے نێمگا چَهر بدنت، تانکه په هُداوندا کئومے تئیار بکنت.“


گڑا جُستِش کرت: ”شَریَتئے زانۆگر چێا گوَشنت که چه مَسیهئے آیگا پێسر، باید اِنت اِلیاس نبی بیئیت؟“


پمێشکا جلّادی هُکم کرت: ”زندانا برئو، یَهیائے سرا بُر، تَبَکێئے تها کن و بیار.“ جلّاد، بَندیجاها شت، یَهیائے سَری بُرِّت و


گۆن اے هبرانی اِشکنگا هیرودیسا گوَشت: ”اے هما یَهیا اِنت که من سر بُرِّتگ، بله نون پدا زندگ بوتگ.“


گڑا بازێنے پُشتا کِنزیت و چه راها ٹَگلیت، یکّے دومیا دْرۆهیت و کَست و کێنگَ کنت.


گڑا بَهتاورَ بئے، چێا که آیانی کِرّا چیزّے نێست ترا بدلا بدئینت و تئو وتی مُزّا پهرێزکارانی پدا زندگ بئیگئے وهدا گرئے.“


یوهَنّایا هما چیزّانی گواهی دات که دیستگ‌اَتنتی، بزان هُدائے هبر و ایسّا مَسیهئے شاهدی.


هما که سۆبێنَ بیت و تان آهِرا منی کارانَ کنت، من آییا کئومانی سرا واک و اِهتیارَ دئیان.


اے تَهتئے چپّ و چاگردا بیست و چار تَهت اێر اَت و بیست و چار کماش آیانی سرا نِشتگ‌اَت. کماشان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و تلاهێن تاجِش سرا اَت.


”زمین، دریا و درچکان تان هما وهدا تاوان مدئیێت که ما، مئے هُدائے هِزمتکارانی پێشانیگا مُهر نجتگ.“


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite