19 نون من رستر دیست و زمینئے بادشاه و آیانی پئوج هم دیستنت که گۆن اسپسوار و آییئے پئوجا په جنْگا مُچّ بوتگاَتنت.
پلیتێن روهان اے بادشاه هما جاگها مُچّ کرتنت که اِبرانی زبانا نامی هارمَگِدون اِنت.
اے هما پلیتێن روه اَنت که مۆجزه پێشَ دارنت و سجّهێن دنیائے بادشاهانی کرّا رئونت که آیان په جنْگ کنگا یکجاه بکننت، هما جنْگ که پُرواکێن هُدائے مزنێن رۆچا بیت.
زمینئے بادشاهان که گۆن بابِلئے شهرا زِنا کرتگ و ائیش و نۆشئے زندِش گْوازێنتگ، وهدے آییئے سُچگئے دوتّانَ گندنت، په آییا گرێونت و پُرسیگَ بنت.
په هۆشمندی پندلَ سازیت و کامیابَ بیت. وتی دلا وتا مزن سرپدَ بیت. بازێنے سهیگ هم نبیت و اێمنیا نِشتگێن جاگها تباهِشَ کنت. اے، شهزادگانی شهزادگئے هلاپا هم پادَ کئیت بله جِندی بے انسانی دستێا تباه کنگَ بیت.
رندا دگه پرێشتگے، سئیمی پرێشتگ آتک. گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشتی: ”اگن کَسے رستر و آییئے بُتا پرستش بکنت و پێشانیگا یا دستا آییئے نشانا بزوریت،
وهدے اِشان وتی شاهدی سَرجم کرت، چه جُهلێن تَهتَرونا در آیۆکێن رستر گۆن اِشان جنْگَ کنت، اِشان شِکستَ دنت و کُشیت و
آ دگه پئوجی گۆن اسپسوارئے زهما که چه آییئے دپا در آیگا اَت کُشگ بوتنت و سجّهێن مُرگان وتا چه آیانی گۆشتا سێرلاپ کرت.