17 پدا من دیست که پرێشتگے رۆچئے تها اۆشتاتگ. گۆن بُرزێن تئوارێا سجّهێن مُرگانی نێمگا کوکّاری کرت که آسمانئے نیاما بال اَتنت: ”بیاێت و په هُدائے مزنێن شاما مُچّ ببێت،
آ دگه پئوجی گۆن اسپسوارئے زهما که چه آییئے دپا در آیگا اَت کُشگ بوتنت و سجّهێن مُرگان وتا چه آیانی گۆشتا سێرلاپ کرت.
رندا من چارِت و اِشکت که آسمانئے نیاما بالێن وَکابے کوکّار کنگا اَت: ”اَپسۆز، اَپسۆز، اَپسۆز په زمینئے نندۆکان، هما کَرنایانی تئوارانی سئوَبا که اے دگه سئیێن پرێشتگان جنَگی اَنت.“
پدا من دگه پرێشتگے دیست، آسمانئے نیاما بال اَت. اَبدی وشّێن مِستاگے گۆن اَتی که په زمینئے سرئے نِشتگێنان، په هر کئوم، کَبیله، زبان و راجا جاری بجنت.