9 په اِشیئے سرپد بئیگا داناێن سَرے لۆٹیت. هپتێن سر، هپت کۆه اَنت که آیانی سرا جنێن نِشتگ. هپت بادشاه اَنت هم،
اِدا هِکمت پکار اِنت. بِلّ هما کَس رسترئے نمبرا هسابَ کنت که زانتی هست، چێا که اے نمبر بنیآدمئیگ اِنت. و اِشیئے نمبر شش سَد و شست و شش اِنت.
پرێشتگا گۆن من گوَشت: ”تئو پرچا هئیران ائے؟ من ترا اے جنێن و هما هپت سَرَگ و ده کانٹی رسترئے رازا گوَشان که جنێن آییا سوار اِنت.
و هما جنێن که تئو دیست، مزنێن شهر اِنت که زمینئے سرئے بادشاهانی سرا هُکمرانیَ کنت.“
پدا پرێشتگا منا روهئے تها گیابانێا برت و من جنێنے دیست که اَنچێن رُژنا سُهرێن رسترێئے سرا نِشتگاَت که کُپری نامان پۆشتگاَت و هپت سَرَگ و ده کانٹی پِر اَت.
گڑا من دیست که چه دریایا رسترے چست بئیگا اَت. ده کانٹ و هپت سَرَگی پِر اَت. کانٹانی سرا ده تاج اَتنت و آییئے هر سرگئے سرا کُپری نام پِر اَت.
وهدے شما آ ’پلیت و بێران کنۆکێن بَژّناکا‘ گندێت، هما که دانیال نبیا آییئے بارئوا هبر کرتگ که آ پاکێن جاگها اۆشتاتگ،“ وانۆک بزانت و شَرّ سرپد ببیت،
آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی.
بله تئو، او دانیال، اے هبران رازے بدار و کتابا تان هلاسیئے وهدئے آیگا مُهر بِجَن. بازێنے اِدا و اۆدا رئوت و زانَگ چه گێشا گێشترَ بیت.“