اِلهام 15:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ رندا من آسمانا دگه هئیران کنۆک و بلاهێن نشانیے دیست، هپت پرێشتگ که هپتێن گُڈسری اَزابِش گۆن اَتنت، گُڈسری، پمێشکا که گۆن اِشان هُدائے گَزب سَرجمَ بیت.

اِلهام 15:1 Referans Kwoze

اِلهام 21:9

چه هما هپتێن پرێشتگان که چه گُڈّی هپتێن اَزابان پُرّێن هپت دَرپِش گۆن اَت، یکّے آتک و منا گوَشتی: ”اِدا بیا، من ترا بانۆرا پێشَ داران، گوَرانڈئے لۆگبانکا.“

اِلهام 19:15

چه اسپ‌سوارئے دپا تێزێن زهمے در آیگا اِنت تانکه گۆن اِشیا کئومان بجنت و گۆن آسنێن اَساێا آیانی سرا هُکمرانی بکنت. آ، پُرواکێن هُدائے گَزب و هِژمئے شَرابکَشّی هئوزا لَگَت دئیگا اِنت.

اِلهام 16:1

پدا من بُرزێن تئوارے اِشکت که چه پرستشگاها پێداک اَت و گۆن هپتێن پرێشتگان گوَشگا اَت: ”برئوێت و هُدائے گَزبئے هپتێن دَرپان زمینئے سرا برێچێت.“

اِلهام 14:19

گڑا پرێشتگا وتی داس زمینئے سرا سُرێنت، انگوری مُچّ کرتنت و هُدائے گَزبئے مزنێن شَرابکَشّی هئوزئے تها دئور داتنت.

اِلهام 14:10

آ، هُدائے هِژمئے هما پهکێن شرابا وارت که هُدائے گَزبئے پیالها رێچگ بوتگ و گۆن آس و گۆکُرتا پاکێن پرێشتگانی دێما و گوَرانڈئے دێما هم اَزاب دئیگَ بیت.

دانیال 6:27

هما نجاتَ دنت و رَکّێنیت، آسمان و زمینئے سرا اجبّتێن نشانی و مۆجزه پێشَ داریت. هماییا دانیال چه شێرانی دَپا رَکّێنتگ.“

اِلهام 11:14

دومی ”اَپسۆز“ گوَستگ، بچار، سئیمی ”اَپسۆز“ زوتّ آیگی اِنت.

اِلهام 10:3

کوکّاری کرت، اَنچۆ که شێرے گُرّیت و وهدے کوکّاری کرت، هپت گْرندئے تئوار آتک که هبرا اَتنت.

اِلهام 8:6

پدا هپتێن پرێشتگان، که آیان هپتێن کَرنا گۆن اَتنت، وتا په کَرنایانی جنَگا تئیار کرت.

اِلهام 8:13

رندا من چارِت و اِشکت که آسمانئے نیاما بالێن وَکابے کوکّار کنگا اَت: ”اَپسۆز، اَپسۆز، اَپسۆز په زمینئے نندۆکان، هما کَرنایانی تئوارانی سئوَبا که اے دگه سئیێن پرێشتگان جنَگی اَنت.“

اِلهام 8:2

پدا من هپتێن پرێشتگ دیستنت که هُدائے دێما اۆشتاتگ‌اَتنت. آیان هپت کَرنا دئیگ بوت.

اِلهام 9:20

پَشت کپتگێن مردم که اے اَزابان نکُشتگ‌اَتنت، اَنگت چه وتی دستانی کاران پشۆمان نبوتنت و تئوبهِش نکرت و تلاه، نُگره، بْرنج، سِنگ و دارئے هما پلیتێن اَرواه و بُتانی سُجده کنگِش یله نکرت که نه دیستَ کننت، نه اِشکتَ کننت و نه راه شتَ کننت.

اِلهام 17:1

رندا چه هما هپتێن پرێشتگان که هپت دَرپِش گۆن اَت، یکّے آتک و گۆن من هبری کرت و گوَشتی: ”بیا اِدا من ترا هما مزنێن کَهبگئے سِزایا پێشَ داران که بازێن آپانی سرا نِشتگ.