8 بله اژدیا سرزۆر نبوت و چه اِد و رند آسمانا په آییا و آییئے پرێشتگان جاگهے نبوت.
کَمُّکے وهدا رند بدکارَ نمانیت، شما آییا سکّ باز شۆهازَ کنێت بله نگندێتی.
مئے برات، گوَرانڈئے هۆن و وتی شاهدیئے لبزئے سئوَبا، بُهتام جنۆکئے سرا بالادست بوتگاَنت. مرکئے دێما آیان وتی ساهئے هچّ پرواه نکرتگ.
آییا هما پرێشتگ هم تان دادرَسیئے مزنێن رۆچا تهارۆکیا گۆن اَبدمانێن زمزیلان بستگاَنت که وتی اِهتیارئے بُرز و بلندێن کَدرِش نزانت و وتی جاگهاِش یله دات.
تان اے هاسێن کاسِدیئے زِمّهواریا وتی کۆپگان بزوریت، هما هِزمت که یَهودایا یله دات و همۆدا شت که آییئے بێهی جاگه اَت.“
ترا گوَشان: تئو پِتْرُس ائے و اے تَلارئے سرا من وتی کِلیسائے بُنیاتا اێرَ کنان که مَرکئے زۆر آییا هچبر پرۆشَ ندنت و آییئے سرا سۆبێنَ نبیت.
”منا چه ورناییا سک باز آزارِش داتگ بله منا چێردستِش کُرت نکرتگ.
چۆ مبیت دژمن بگوَشیت: ”من آییئے سرا سۆبێن بوتگان“، بدواه شادان ببیت که منَ لرزان.
پدا آسمانا جنْگے بِندات بوت. میکاییل و آییئے پرێشتگان اژدیائے هلاپا جنْگ کرت. اژدیا و آییئے پرێشتگان هم جنْگ کرت.
بلاهێن اژدیا در کنگ بوت، هما کوَهنێن مار، که اِبلیس و شئیتان گوَشگَ بیت و سجّهێن دنیایا گُمراه کنگا اِنت. آ گۆن وتی پرێشتگان زمینا دئور دئیگ بوت.
رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگاَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.