2 سَهیونا، هُداوند مزن اِنت، بُرزێن اَرشئے هُدا، سجّهێن کئومانی سرا هاکم.
چیا که تئو، او بُرزێن اَرشئے هُداوند، سجّهێن زمینئے سرا مزنشان ائے، تئو سجّهێن ”هُدایانی“ سرا بالادست ائے.
هُداوند سجّهێن کئومانی سرا پُرجلال اِنت و آییئے شان و شئوکت چه آسمانان بُرزتِر.
آ گۆن وتی کدرتا تان اَبد بادشاهیَ کنت، چمّی گۆن کئومان اِنت. سرکش آییئے هلاپا پاد مئیاینت. اۆشت...
هُدا چه سَهیونا که زێباییئے کمال اِنت، وتی نورا دْرپشانَ کنت.
کئومان مئے چێردستَ کنت، راجان مئے پادانی چێرا.
هُدا کئومانی سرا بادشاهیَ کنت، آ وتی پاکێن تهتا نِشتگ.