9 چیا که تئو، او بُرزێن اَرشئے هُداوند، سجّهێن زمینئے سرا مزنشان ائے، تئو سجّهێن ”هُدایانی“ سرا بالادست ائے.
که هُداوند مزنشانێن هُدا اِنت، سجّهێن ”هُدایانی“ مسترێن بادشاه.
بِلّ بزاننت که تئیی نام هُداوند اِنت و تهنا تئو، او بُرزێن اَرشئے هُدا، سجّهێن زمینئے سرا هاکمیَ کنئے.
نون منَ زانان که هُداوند چه آ دگه سجّهێن هُدایان مستر اِنت. چێا که وتی مهلوکی چه گُروناکێن مِسریانی زُلم و زۆراکیان رَکّێنت.“
منَ زانان که هُداوند مزن اِنت، که مئے هُداوند چه سجّهێن هُدایان مستر اِنت.
که هُداوند مزَن اِنت و ستایانی لاهک، چه سجّهێن ”هُدایان“ باکَمالتر اِنت.
تئیی دژمن، او هُداوند، اَلّم گار و گمسارَ بنت و سجّهێن بدکار، شنگ و شانگ.
هُدایانی هُدائے شُگرا بگرێت که مِهری اَبدمان اِنت.