زَبور 95:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ بیاێت هُداوندا په گَلے نازێنێن، په وتی نجاتئے تلارا په شادهی کوکّارَ کنێن.

زَبور 95:1 Referans Kwoze

زَبور 81:1

هُدایا په شادهی بنازێنێت که مئے زۆر و واک اِنت، په آکوبئے هُدایا شادمانیئے کوکّارا بُرز کنێت.

زَبور 150:6

هرچیزّا که ساه مان، هُداوندا ستا بکنات. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.

دَرگوَز 15:21

مَریما په آیان نازێنک جت: ”هُداوندا بنازێنێت، چێا که هُداوند په شان و شئوکت سۆبێن بوت. آییا اَسپ و اَسپ‌سوار دریایا چَگَل داتنت.“

اِلهام 15:3

آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت: ”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی راه په اَدل و راستی اَنت، او کئومانی بادشاه!

زَبور 100:1

او سجّهێن زمین! په هُداوندا شادمانیئے گوانکا بجن.

زَبور 34:3

گۆن من هۆریگا هُداوندا مزنی بدئیێت، بیاێت که هئواریا آییئے ناما نازێنێن.

زَبور 66:8

او کئومان! مئے هُدایا ستا کنێت، په بُرزتئواری بنازێنێتی.

اِلهام 19:6

پدا من اَنچێن تئوار اِشکت که چۆ مزنێن مُچّی و بازێن آپ و تْرندێن گْرندانی تئوارا اَتنت که گوَشتِش: ”هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چێا که مئے پُرواکێن هُداوندێن هُدا هُکمرانیَ کنت.

اِلهام 5:9

آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.

مَتّا 21:9

ایسّائے پێش‌رُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، او داوود بادشاهئے چُکّ! مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت، هوشیانا، بُرزین اَرشا.“

زَبور 118:1

هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 117:1

او سجّهێن کئومان! هُداوندا بنازێنێت. او سجّهێن راجان! آییا ستا کنێت،

دَرگوَز 15:1

گڑا موسّا و اِسراییلیان په هُداوندا اے نازێنک جت: ”من هُداوندا نازێنان، چێا که هُداوند په شان و شئوکت سۆبێن بوت. آییا اَسپ و اَسپ‌سوار دریایا چَگَل داتنت.

زَبور 107:21

هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا.

زَبور 107:15

هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا

زَبور 107:8

هُداوندئے شُگرا بگراتنت، آییئے مِهر و په بنی‌آدما آییئے باکَمالێن کارانی سئوَبا.

زَبور 101:1

مِهر و اَدلئے سئوتا جنان، ترا نازێنان، او هُداوند!

زَبور 89:26

آ منا گوانکَ جنت و گوَشیت: ’تئو منی پت ائے، منی هُدا و منی نجاتئے تلار.‘

اِلهام 14:3

اے یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێن مردم، تَهتئے دێما و چارێن سَهدار و کماشانی دێما نۆکێن سئوتے جنگا اَتنت. اَبێد چه هما یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێنان که چه زمینا مۆکگ بوتگ‌اَتنت، دگه کَسّا اے سئوت در برتَ نکرت.

زَبور 18:47

هُدا اِنت که منی بێرا گیپت، کئوم و راجان منی چێردستیا نادێنیت و