11 تئیی بارئوا پرێشتگان هُکمَ کنت که تئیی سجّهێن راهان، تئیی نِگهپانیا بکننت.
هُداوندئے پرێشتگ هُداتُرسانی چپّ و چاگردا پَلّے بندیت و آیان نجاتَ دنت.
گوَشتی: ”اگن تئو هُدائے چُکّ ائے گڑا وتا چه اِدا جَهلاد دئور بدئے چێا که نبیسگ بوتگ: هُدا په تئیی نِگهپانیا وتی پرێشتگان هُکمَ کنت و آ، ترا وتی دَستانی دلا دارنت تان تئیی پاد ڈۆکێا ملگّیت.“
منی پناه دئیگئے تلار بئے، که مُدام دێم په آییا بیایان. تئو په منی رَکّێنگا هُکم کرتگ، چیا که منی تلار و کلات تئو ائے.
بچار، من گۆن تئو گۆن آن و هر کجا که رئوئے تئیی چار و گُزارا کنان و ترا پدا همے سرڈگارا کاران. تانکه من گۆن تئو وتی کئول پوره نکرتگ، ترا یلهَ ندئیان.“
بچار، نون من پرێشتگے راه دئیگا آن. اے چه تئو پێسرَ بیت که راها تئیی پاسپانیا بکنت و ترا منی تئیار کرتگێن جاگها ببارت و سر بکنت.