20 او هُداوند! تُرسِش جسم و جانا پِرّێن تان کئوم بزاننت که انسان اَنت و بسّ. اۆشت...
په راستی که انسان چه دَمێا گێشتر نهاِنت، بنی آدم پرێبے، اگن شاهێما تۆرِش بکننت هچ نهاَنت. اے سجّهێن، یکجاه چه دمے گێشتر نهاَنت.
آ هاکمانی گرورانَ پرۆشیت، زمینئے بادشاه چه آییا تُرسنت.
من وتی بیمّا چه تئو پێسر راهَ دئیان و تئو هر کئومێا که دپَ کپئے، آ کئوما سَربتَگ و سَرگردانَ کنان و سجّهێن دژمنان چه تئیی دێما تاچێنان.
بیمّ و دَهشَتے دلا کپیتِش. چه تئیی باسکئے زۆرمندیا آ سِنگ و سیاهَ بنت، تان هما وهدا که تئیی مهلوک بگوَزیت، او هُداوند، تان هما وهدا که تئیی مۆکِتگێن مهلوک بگوَزیت.
رَکّێنۆک هُداوند اِنت، تئیی برکت تئیی کئوما برسات! اۆشت...