5 مُردگانی نیاما یله دئیگ بوتگان، چۆ مُردگێا که کبرا وپتگ، که تئو آیانی یاتا نهائے و چه تئیی دستا جتا بوتگاَنت.
من چه وتی تُرسا گوَشت: ”چه تئیی چمّا سِستگ و دور کپتگان.“ اَنگت تئو منی پریات و زاریا اِشکنئے، وهدے من په مَدَتا ترا تئوارَ کنان.
هما که مارا مئے کَمشَرَپیان یاتی کرت، مِهری اَبدمان اِنت.
تئیی هِژما منا پتاتگ و تئیی بیمّا منا پرۆشتگ.
مُردگانی وڑا چه یاتا شتگان و پْرشتگێن کونزگێئے پئیما بوتگان.
هُدایا که دشتئے شهر سَر و چێر کرتنت، اِبراهێمئے تْرانگا کپت. هما شهران که لوت جَهمنند بوتگاَت، آیانی تباه کنگئے وهدا هُدایا لوت چه اۆدا در کرت.
هُدایا نوه و هما سجّهێن وَکشیێن هئیوان و دَلوَت یات کرتنت که نوهئے همراهیا بۆجیگا اَتنت. هُدایا زمینئے سرا گواتے راه دات و آپ اێر آیان بوت.
او هُداوند، او منی تلار! ترا تئوارَ کنان، چه من نادلگۆش مبئے. اگن تئو بێتئوار ببئے، همایانی پئیما بان که کَلّ و کبرا کپنت.