زَبور 84:11 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹¹ که هُداوندێن رۆچ و اِسپرے، هُداوند رهمتَ بَکشیت و اِزّتَ دنت. هما که زندا په بێمئیاریَ گوازێنیت، هُداوند شرّێن چیزّان چه آییا دورَ نداریت.

زَبور 84:11 Referans Kwoze

مَتّا 6:33

چه هر چیزّا پێسر، هُدائے بادشاهی و آییئے راستێن راهئے شۆهازا ببێت، اے سجّهێن وت شمارا دئیگَ بنت.

په پیلیپیان پولُسئے کاگد 4:19

منی هُدا شمئے هر زلورتا وتی جندئے پُرشئوکتێن مال و هستیئے هسابا و ایسّا مَسیهئے برکَتا پورهَ کنت.

زَبور 85:12

بێشَکّ، هُداوند نێکێن چیزَّ بَکشیت و مئے زمین آییئے بَر و سَمرا کاریت.

اِلهام 21:23

و شهرا نه رۆچ پکار اِنت و نه ماه که آییا رُژنا بکننت، چێا که هُدائے شان و شئوکت اِشیا رُژنا کنت و گوَرانڈ اِشیئے چراگ اِنت.

یوهَنّا 8:12

ایسّایا پدا گۆن مردمان هبر کرت، گوَشتی: ”جهانئے رُژن و نور من آن. کَسے که منی رَندگیریا کنت، آییئے راه هچبر تهارَ نبیت و آ زِندئے رُژناییئے واهندَ بیت.“

زَبور 3:3

بله تئو او هُداوند! وت منی چاگردا اِسپر ائے، منی شان و شئوکت ائے، منا سرپرازَ کنئے.

پێدایش 15:1

چه اے چیزّان و رند، هُداوندئے هبر الهام و شُبێنێئے تها په اِبراما آتک: ”او اِبرام! متُرس، من تئیی اِسپر آن. تئیی اِنام سکّ مزن اِنت.“

زَبور 27:1

هُداوند منی رُژن و رَکّێنۆک اِنت، چه کئیا بترسان؟ هُداوند منی زِندئے کلات اِنت، چه کئیا بیمّے ببیت؟

په پیلیپیان پولُسئے کاگد 1:6

اے گپّا هم دلجم آن که هُدایا هما شرّێن کار که شمئے دل و درونا بُنگێج کرتگ، تان هما وهدا برجاهیَ داریت که سَرجم ببیت، تان هما رۆچا که ایسّا مَسیهَ کئیت.

زَبور 15:2

هما که بےائیب گام بجنت، اَدل و اِنساپا برجاه داریت و په دلسِتکی راستێنا بگوَشیت،

یوهَنّا 1:16

ما سجّهێنان چه آییئے پُرمِهرێن رهمتئے سئوگاتا مُدام برکت گپتگ.

زَبور 119:114

تئو منی پناه و اِسپَر ائے، من وتی اۆست و اُمێت گۆن تئیی هبرا بستگ.

په گَلاتیان پولُسئے کاگد 2:14

بله وهدے من دیست که اے مردم وَشّێن مِستاگئے راستێن راها رئوَگا نه‌اَنت، سجّهێنانی دێما گۆن کێپایا گوَشتُن: ”تئو وت یَهودیے ائے و اَنگت وتی زندا یَهودیانی ڈئولا نگوازێنئے، درکئومانی ڈئولا گوازێنئے، گڑا درکئومان پرچا هُجَّ کنئے که یَهودیانی ڈئولا زند بگوازێننت؟“

زَبور 84:9

مئے بادشاها دلگۆش کن، او هُدا! وتی رۆگن پِر مُشتگێنا دلگۆش کن.

یوهَنّا 1:9

هما راستێن رُژن که په سجّهێن مردمان رُژناییَ کاریت، نون جهانا پێداک اَت.

زَبور 47:9

کئومانی سرۆک و مستر مُچّ بوتگ‌اَنت، گۆن اِبراهێمئے هُدائے کئوما یکجاه، چیا که جهانئے سجّهێن سردار، هُدائیگ اَنت، آ بێهساب مزن‌شان اِنت.