12 گڑا من آ یله داتنت که وتی سِنگێن دلانی رَندگیریا بکننت، وتی جندئے راه و هئیالانی.
پمێشکا هُدایا آ، آیانی دلئے سِلّ و بدێن واهگانی تها یله کرتنت تان گۆن ناپاکیا وتی جِسمان وتمانوتا سُبکّ و بےاَرزش بکننت.
بله هُدایا وتی دێم چه آیان تَرّێنت و یله داتنت، بِلّ که نون ماه و رۆچ و اِستاران پرستش بکننت، هما ڈئولا که نبیانی کتابان نبشته اِنت: ’او اِسراییلیان! شما تان چِلّ سالا مان گیابانان په من هئیرات و کُربانیگ کرتگاَت؟
پێسریگێن زمانگا، هُدایا سجّهێن کئوم مۆکل داتگاَنت که وتی راها وت گچێن بکننت.
نون هُداوندا گوَشت: ”منی اَرواه تان اَبد اِنسانئے جسم و جانا نمانیت، چێا که اِنسان مِرۆکێن چیزّے و چه یکّ سد و بیست سالا گێشتر اُمرَ نکنت.“
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”پِرئون شمئے هبران گۆشَ نداریت. پمێشکا مِسرا منِ هُداوندئے مۆجزه گێشترَ بنت.“