2 اِپراییم، بِنیامین و مَنَسّیئے دێما، وتی واک و تاگتا بُرز کن و په مئے رَکّێنگا بیا.
آگاه بئے و په منی دادرسیا جاه بجن. او منی هُدا، او منی هُداوند! په منی هکّا.
بله آ اَنگت مهربان اَت و آیانی گناهی بَکشِتنت و سجّهێنی نکُشتنت. رند په رندا وتی هِژمیَ داشت و وتی سجّهێن گزبی درشانَ نکرت.
من همۆدا تئیی دێما زاهِرَ بان و گۆن تئو هبرَ کنان، چه سرپۆشئے بُرزا، چه شاهدیئے پێتیئے سرئے دوێن کَرّوبیانی نیاما اِسراییلیانی بارئوا هر پرمانے که هست، ترا گوَشانِش گۆن.
هُدا چه سَهیونا که زێباییئے کمال اِنت، وتی نورا دْرپشانَ کنت.
هُداوند بادشاهیَ کنت، کئوم بِلَرزاتنت، آ، کَرّوبیانی نیاما، وتی بادشاهی تهتا نِشتگ، زمین بِلَرزات.