16 دژمنان انگور گُڈِّت و آسا دئور دات، اے گۆن تئیی هکّلێا گار و گُمسار باتنت.
تئو په هکّل انسانا چه گناها اَدبَ دئیئے و آییئے دۆستێنان هما پئیما کنئے که رمێز و ورۆکَ کنت. سدّک آن که انسانئے زِند ساه و دمے گێش نهاِنت. اۆشت...
اگن کَسے منی دل و درونا ممانیت، سِستگێن ٹالێئے ڈئولا دئور دئیگَ بیت و هُشکَ ترّیت. مردم هُشکێن ٹالان مُچَّ کننت و آسا دئورَ دئینت و سۆچنت.
اِشانی سزا اِشَ بیت که اَبدی تَباهیے اِشانی چَکّا کپیت و هما رۆچا چه هُداوندئے بارگاها و چه آییئے زۆرئے شان و شئوکتا زِبهرَ بنت
چه تئیی هِژما هلاسَ بێن، چه تئیی گَزبا پرێشان.
او هُداوند! تان کدێن زهرَ بئے؟ تان اَبد؟ تان کدێن تئیی هسدّ آسئے پئیما رۆکَ بیت؟