4 گۆن پُرکبرانَ گوَشان: ’پَهر مبندێت،‘ و گۆن بدکاران: ’وتی کانٹان بُرز مکنێت.
آییا کانٹے په وتی کئوما بُرز کرتگ، آییئے سجّهێن وپادارێن هزمتکارانی ستا، اِسراییلئے ستا، کئومے که گۆن آییئے دلا نزّیکّ اِنت. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
سرپد بێت، او کئومئے نازانتان! او جاهلان! کدێن آکِلَ بێت؟
چیا که تئو آیانی شان و شئوکت و آیانی واک و توان ائے و چه وتی مهربانیا مئے کانٹا سرپرازَ کنئے.
بله پهرێزکار شادمان و هُدائے درگاها گَل و بال باتنت و چه وشّیا شادهی کناتنت.
هُداوندئے دێما کۆه چۆ مۆما آپَ بنت، سجّهێن جهانئے هُداوندئے دێما.