27 په راستی آ که چه تئو دور اَنت گار و گُمسارَ بنت و همایان بێرانَ کنئے که گۆن تئو بێوَپا اَنت.
او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.
رکّگ چه بدکاران دور اِنت که آ تئیی هُکمانی شۆهازا نهاَنت.
هبردار! گۆن آ مُلکئے مردمان هچّ پئیمێن اَهد و پئیمان مبند. وهدے آ وتی بُتێن هُدایان سُجدهَ کننت و په آیان کُربانیگَ کننت، شمارا هم داوَتَ دئینت و شما آیانی کُربانیگانَ ورێت و
گۆن وتی کاران وتا ناپاک و گۆن وتی کِردان وتا سیهکارِشَ کرت.