19 آییئے پرشئوکتێن ناما تان اَبد ستا بات، آییئے شان و شئوکت سجّهێن زمینا بگرات. اَنچش بات. آمین.
تئیی بادشاهی بیایات. تئیی واهگ و اِراده زمینئے سرا هم هما ڈئولا سَرجم بات که آسمانا سَرجمَ بیت.
هُداوندا ستا بات، اِسراییلئے هُدایا، چه اَزل تان اَبد. اَنچش بات. آمین.
آسمانا، زمینئے سرا، زمینئے چێرا و دریائے تۆکا، هرچے که آیانی تها هست، من اِشکت سجّهێن اَڈّ کرتگێن چیزّ گوَشگا اَتنت: ”ستا، اِزّت، شئوکت و زۆر، تَهتئے سرا نِشتگێنئے و گوَرانڈئے بات، اَبد تان اَبد.“
مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے و چه شئیتانا برَکّێن.‘
هما که اے چیزّانی شاهدیا دنت، گوَشیت: ”هئو، من زوتّ پێداک آن.“ اَنچُش بات. آمین. بیا، او هُداوندێن ایسّا!
هُداوندا تان اَبد ستا بات. اَنچش بات. آمین.
من زندگێن آن. من مُرتگاَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.