22 من ترا گۆن چَنگ و سُرۆدَ نازێنان، چیا که تئو وپادار ائے، او منی هُدا! گۆن رَبابئے سازا ترا نازێنان، او اِسراییلئے پاکێن!
هُداوندا گۆن چنگ بنازێنێت، گۆن دَهتارێن چنگا په آییا ساز بجنێت.
بێشَکّ، مئے بادشاه هُداوندئیگ اِنت، مئے اِسپر، اِسراییلئے پاکێنئے.
من په تئو نۆکێن سئوتے جنان، او هُدا! دهتارێن سرۆز و چنگئے سرا په تئو سازَ جنان،
آییا په اِسراییلئے اۆبادگان وتی مِهر و وَپا یاتا آورتگ، زمینئے سجّهێن گُڈّی هَدّ و سیمسران، مئے هُدائے داتگێن نجات دیستگ.
دێم په تئیی پاکێن پرستشگاها کۆنڈانَ کپان و تئیی ناما نازێنان په تئیی مِهر و وپاداریا که تئو وتی نام و وتی مُهرێن اَهد و کَرار چه سجّهێن چیزّان گێشتر مزنی بَکشاتگ.
هُداوندئے مِهرا تان اَبدَ نازێنان چه وتی زبانا، تئیی وپاداریئے کِسّها سجّهێن نسلان سرَ کنان.
رند په رندا هُدااِش چکّاست، اِسراییلئے پاکێنِش آزار دات.
هُدائے سرا، که آییئے هبرا ستا کنان، هُدائے سرا تئوکَلَ کنان و نترسان، هاکیێن انسان منا چے کرتَ کنت؟
هما که هُداوندئے اَهد و پئیمانئے سرا اۆشتنت، آییئے سجّهێن راه په آیان چه مِهر و وپایا سررێچ اَنت.
شمارا گوَشان که په هُدائے راستیئے پجّارگا، مَسیه یَهودیانی هِزمتکارے بوتگ تانکه هما کئول و وادهان پکّا بکنت که بُنپیرُکان دئیگ بوتگاَتنت و
آ وهدی هُدائے کُربانجاها رئوان، دێم په هُدایا که منی وشّی و شادهی اِنت. او هُدا، منی هُدا! ترا گۆن چنگا نازێنان.
او سجّهێن زمین! په هُداوندا شادمانیئے کوکّارا بُرز کن. کوکّار کنێت، په شادهی سئوت بجنێت، بنازێنێت.
په هُداوندا چنگ و ساز بجنێت، گۆن سازا سئوت بجنێت.