20 مئے هُدا رَکّێنۆکێن هُدا اِنت، چه مرکا رَکّێنگ هُداوندئے دستا اِنت، تهنا هُداوندئے.
من زندگێن آن. من مُرتگاَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.
هما پئیما که پت مُردگان زندگَ کنت و آیان زِندَ بَکشیت، چُکّ هم هرکَسا که بلۆٹیت زندگَ کنت.
رندا من پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. آییا جُهلێن تَهتَرونئے کلیت و مزنێن زمزیلے دستا اَت.
چیا که تئو، او هُدا، منا چه مرکا رَکّێنئے و منی پادان چه لَکُشَگا دارئے، که زِندئے رُژنا تئیی بارگاها گام بجنان.
تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.
شما سامِری هماییا پرستشَ کنێت که نزانێتی، بله ما هماییا پرستشَ کنێن که زانێنی، چێا که نِجات چه یَهودیانَ کئیت.
هُداوند منی زۆر و واک و منی نازێنک اِنت. هُداوند په من نجاتے بوت. منی هُدا اِنت، منَ نازێنانی. منی پتئے هُدا اِنت و من آییا سَتا و سَنا کنان.