12 گۆن هُدایا سۆبێنَ بێن، هما اِنت که مئے دژمنان پادمالَ کنت.
چه تئیی نێمگا اِنت که دژمنان پدَ کنزێنێن، چه تئیی ناما اِنت که اُرُش برۆکان لگتمالَ کنێن.
چه اسپسوارئے دپا تێزێن زهمے در آیگا اِنت تانکه گۆن اِشیا کئومان بجنت و گۆن آسنێن اَساێا آیانی سرا هُکمرانی بکنت. آ، پُرواکێن هُدائے گَزب و هِژمئے شَرابکَشّی هئوزا لَگَت دئیگا اِنت.
هُداوندا ستا بات، منی تلارا، که منی دستان په جنْگا درَ کاریت و منی لنکُکان په مِڑَگا.
هُداوندئے راستێن دست چست بوتگ، هُداوندئے راستێن دستا مزنێن کارے کرتگ.“
مارا دژمنانی دێما پدَ کنزێنئے و بدواه مارا آوارَ جننت.