6 او هُدا! اِشانی دنتانان مان دپا پرۆش. هُداوندا! اے ورناێن شێرانی نێشێن دنتانان چه بُنا در کن.
او هُداوند! پاد آ. او منی هُدا! منا برَکّێن. تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.
آ شێرێئے پئیما اَنت که په شکارا شُدیگ اِنت، ورناێن شێرێئے پئیما که کمینا نِشتگ،
شِرّ و بدکارانی باسکا بپرۆش، آیانی شرارتئے هسابا بگر، هما کارانی هسابا هم که آییا گوَشتگ: ”هُدا در گێتکَ نکنت“.
شێر و مارانی سرا گَردئے، رُستگێن شێر و سیهمارانی سَرَگان پادمالَ کنئے.